Archives for the month of: Marzec, 2015

– I na nagrobku będzie miał napisane: „Mógł dostać nobla, ale nie dostał, bo umarł przedwcześnie śmiercią tragiczną – na starość”.

– Jak to tragiczną, skoro na starość?

– Tragiczną, bo przed noblem.

 

– Kiedyś uczestniczyłem we wstrząsającym i niezapomnianym wykonaniu tejże Pasji Janowej podczas festiwalu „Gaude Mater” w Częstochowie. Uznano, iż dzieło będzie niekomunikatywne tak zwyczajnie po niemiecku, więc ktoś wpadł na genialny pomysł, by recytatywy – recytować. Po polsku. Czynił to (skądinąd udatnie) świętej pamięci Bogusz Bilewski na tle brzdąkanych z cicha na keyboardzie elektrycznym akordów basso continuo przewidzianych przez Bacha. Ale stanowiące z tym treściowe continuum chóry – pozostały w oryginale. Zatem było na przykład: „…odpowiedzieli mu Żydzi: Wir haben ein Gesetz!…”. Ktoś mruknął w pauzie: „Aaa!… Bo ci Żydzi to byli Niemcy!”.

– Czemu masz taką minę?

– Oj, bo jestem niedoceniany.

– Zupełnie jak Zagajewski.

– W Ameryce mają bardzo rozwinięty sponsoring w orkiestrach. To się nazywa endowment. Na przykład jest sobie wdowa, ma szyb i za ropę z niego funduje stanowisko, dajmy na to, koncertmistrza.

– A u nas spod palców koncertmistrzyni tryska ropa!

– „Kochanie, mów mi Husqvarna”.

– „Chodź na zaplecze. Mam nowy łańcuch…”

– Prosto od Lutosa!

– Skoro nie jamnika, to może chociaż sobie kupimy żółwia?

– Jak mu damy na imię?

– Klabzdrodont!

– Ale wiesz, że po żółwiach nie widać, więc nie będzie wiadomo, czy to samiec czy samica?

– To może Krystynka?

– „SHIT IS THE NEW THIS”*.

– And it HITS. The fan.

– I co ja mam robić? Nie chcę iść do pracy.

– Wiem! Udaj opętanie.

– Opętanie…?

– Opętanie dybukiem!

– Albo powiedz, że ci się zrobił paskudny golem. Paprze się i paprze. I na marne mówisz jego imię od tyłu.

– Od tyłu?

– Od tyłu! I to jak od tyłu! Ale to błoto tylko bulgocze i bulgocze…

– No dobra, może tak zrobię.

– To może ja jutro też nie pójdę do roboty?

– A czym ty się wykręcisz? Dybukiem czy golemem?

– A, to zależy, jak się wieczór potoczy…

 

 

 

 

– To niewidzialna ręka rynku.

– A dajże mi spokój.

– No co, przecież jest. Chyba.

– I co z tego, że ona jest? Bo jest, ale tkwi głęboko w twojej dupie!

– Weź, albo załóż te okulary porządnie, albo zdejmij je do końca.

– Dlaczego?

– Kochanie, jak patrzysz na grindra sponad okularów, to wyglądasz jeszcze gorzej niż na grindrze!

Po tych frazach trafiano w ostatnich tygodniach przez wyszukiwarki na mrówkodzika:

 

mam ohydne nadgarstki

bdsm wieszanie za nażądy płuciowe

sex randki buxtehude

demoralizacja scenka rodzajowa

graag wymowa zapis fonetyczny

opowiadania porno biała podlaska

serce w lodówce

gnojek z tego józefa bdsm

kumpello vanitas

trąbik sfałdowany

podmiot niedomyślny

mozna podzielic xanax 1mg

klątwa szczeniaka butelki po angielsku

irena szewinska transseksualna

perfumy marty arherih

 

 

– Długo żywiłem przekonanie, że optymalnie jest być pięknym i głupim.

– Ja dokładnie tak samo! Ale to chyba nie do końca tak; bo jak się nie ma problemów za bardzo, to nie sposób się przygotować na klęskę, która przecież zawsze z tej czy innej strony nadejdzie.

– Lepiej być świadomym.

– Choć nadmiar świadomości to też klęska, tyle że rozłożona na wiele maleńkich rat…

– Łał, chyba nie zasłużyłem na taką grubą rurę!

– Grubą rurę? Mówienie na temat to dla mnie zwykła rura. Rurka. Z kremem wręcz!

– Och, zabrzmiało co najmniej, jakbyś planował „i żyli długo i szczęśliwie”.

– Nie jestem przekonany ani do „długo”, ani do „szczęśliwie”. „Żyli” budzi trochę mniej wątpliwości, a względnie najbezpieczniejsze jest tutaj chyba „i”.

 

– Jedna z moich ulubionych piosenkarek lat dziewięćdziesiątych-dwutysięcznych to Kasia Stankiewicz. Zwłaszcza jej późniejsza kariera solowa, takie płyty jak Extrapop czy Mimikra.

– Coś o niej słyszałem chyba…

– Ona śpiewała Widziałam orła cień, to był wielki hit, kojarzysz?

– A to nie Edyta Górniak śpiewała?

– Nie Edyta Górniak. Kasia Stankiewicz.

– Myślałem, że Górniak. Ona ma coś do ptactwa. Śpiewała o mewie przecież.

– Jakiej znowu mewie?!

– O mewie, no.

– Że w której niby piosence?

– Oj, To nie ja była mewą

– Barbara Wysocka wykonywała już partię (półwokalną) w Gurre-Lieder, teraz gra Chopina bez fortepianu. Wkrótce pewnie zacznie wystawiać się w galeriach jako obraz i pokazywać w kinach – jako film. Pozostaje mieć nadzieję, że zlepiła sobie pióra w skrzydłach wytrzymałym woskiem.

– Przy tej wysokości lotu nie ma się o co obawiać.

 

 

 

 

tropi cielę

– Niektóre przeboje-evergreeny jest trudno strawić, jeśli nie większość. Te rockowe, punk-rockowe i dyskotekowe kawałki z lat osiemdziesiątych, dziewięćdziesiątych, masakryczne polskie Dżemy, Lady Pank i inne De Mono, Krawczyki, Rynkowskie, brrr…

– Jedzie pociąg z dale-ka, aż rozjedzie człowie-ka.

– No, z evergreenami tak bywa. Ostatecznie rośliny wiecznie zielone często są najeżone igłami albo kolcami.

– Kalmar.

– Co „kalmar”?

– Kalmar. Szukałem czegoś o kalmarach i trafiłem na miejscowość Kalmar.

– Co to jest?

– To jest Kalmar. Kalmar-miasto. W południowo-wschodniej Szwecji nad Cieśniną – Kalmarską. Kalmar jest zamieszkany przez 35 tysięcy ludzi. Kalmar stanowi ośrodek administracyjny regionu – Kalmar. I gminy – kalmar.

– Wiem, i zawarto w nim unię kalmarską.

– Kalmarską. Niesamowite. Nie mogę się oderwać. Kalmar, kalmar. Kalmar.

– Przestań, aż mnie zemdliło od tych kalmarów.

– Z kalmarami trzeba uważać. Słyszałeś o tym? „Lekarze w szoku – kalmar zgwałcił kobietę”.

– Co ty powiesz.

– „Klientka restauracji została zapłodniona przez surowego kalmara”.

– Aha.

– „Gdy wgryzła się w półżywe ciało zwierzęcia, poczuła ostry ból. Do jej policzków, języka i dziąseł przyczepił się tuzin zarodków. Usunęli je dopiero lekarze na sali operacyjnej”.

– Ale się ci Szwedzi rozbisurmanili. Widzisz, do czego prowadzi świeckie państwo i cała ta tolerancja.

 

 

Stare egzemplarze mają wory ciemne, bez włosia.

[Jadwiga Sobieska, Polski folklor muzyczny, s. 96]

*

Nie ma nic, poza próbą dowiedzenia, że kolega Durczok w życiu jest babiarzem i perwersem.

Może i jest. Współczuję mu, bo to i grzech i koszty. Tylko, czy to materiał dla prokuratora, czy może jednak dla spowiednika?

[Szymon Hołownia, źródło]

*

Polski Balet Narodowy ma sześć lat. Ten czas przekłada się na dziesiątki świetnych przedstawień, współpracę z wybitnymi osobowościami świata tańca, ambitny zespół młodych tancerzy ze znakomitym choreografem Krzysztofem Pastorem na czele. Jest się czym chwalić. […] Rzadka możliwość oglądania takiego zestawu wybitnych choreografii podczas jednego przedstawienia, a jednocześnie najwyższa próba jakości zespołu Polskiego Baletu Narodowego. Lektura obowiązkowa.

[TW-ON, źródło]

*

Wielka obniżka cholesterolu!

[Reklama]

*

On prawie zabił, ona prawie nie żyje. Wielka miłość

[Wyborcza.pl, źródło]

*

Ona uprawia dosyć poważany w Polsce zawód, a jednocześnie pokazuje, że moda jest obecna w życiu każdego z nas. To po prostu jest w osobie albo nie i u niej to zdecydowanie jest. Jest niesamowita, uwielbiam jej kolorowe i nieszablonowe podejście. Ona się ani nie boi mody, ani nie przejmuje się tym, co mówią ludzie. Jest awangardową postacią.

[Macademian Girl, źródło]

*

Bardzo lubię pielęgniarkę Elżbietę Sułowską, ponieważ jest pogodna uśmiechnięta, pomocna bardzo lubi małe dzieci, umie przestaszone dziecko zabawić chciała bym kiedyś pielęgniarkę Elżbietę Sułowską spotkać w tramwaju lub w autobusie, ponieważ ją bardzo lubię. Serdeczn9ie pozdrawiam moją ulubioną pielęgniarkę Elżbietę Sułowską i czekam na kolejny odcinek serialu szpital razem z pielęgniarką Elżbietą Sułowską fanka serialu.

[Fanka serialu Szpital, źródło]

%d blogerów lubi to: