jak ordynatowa, baronówna i hrabina na nocny się umawiały, o namężach prawiąc

ordynatowa Podtworecka:

wsze białogłowy podziwiały jego mocarne namęża, poznaczone sinymi powrozami żył i wyboistymi wysoczyznami muskułów. niejedna wiele by dała, by móc mu się ponaprzykrzać.

 hrabina Roletti:

…jego namęża gwałtownie nabrzmiały i rzekł „jedziesz suko rączką”. albo jakoś tak podobnie. w każdym razie to, co rzekł sprawiło, że poczuła się przyjemnie zbrukana, czyli poczęła odczuwać coś, co w lacanowscy psychoanalitycy nazywają „juissance”.

ordynatowa Podtworecka:

tylko nielichy żwisans możebien był wytruchlić feblesy z żony fabrykanta Wanzmachera; ato k’temu nieraz rada sprowadzała sobie fabrykantowa rosłego fornala, którego szerokie plecy i przekrwione namęża wprawiały ją w stan błogiego zohydzenia, takiego jak wówczas, gdy ksiądz kanonik podczas nieszporów ją TAM koniugował. po łacinie, oczywista.

a o ktorej jest nocny, to ja wiem. niech mnie florcia nie poucza – zadeła sie burmistrzowa. – juz jesli taka wola moja, to i wolant odkryty ze stangrytem, i dylizans w czworke przezony zamowie, a chocbyc w srodku nocy! – wydusila, a oczy wychodzily jej z otoczonych waleczkami tluszczu orbit. – niech sie jeno ta swolocz, ta zydowina, ta baronessa krajstowna decyda, bo i nie do smiechu jej bedzie, jesliz za moja sprawa sedzina Gręglodzka nie zaprosi jej na raut z okazji prapremiery reprintu reedycji jej najnowszego tomiku pt. „Nabrzmiałe namęża – ja się nadwerężam”.

hrabina Roletti:

ale ona nie wie

ordynatowa Podtworecka:

podda sie mej woli, takem ja omotala moim autorytetem, darem przekonywania i frywolitkowymi ponczochami!

Ach i och. I oj!

Ach i och. I oj! – szepnęła żarliwie, targając się na magdalenkę zgrabnie uplasowaną na stercie wykwintnych konfiserii. – Niech Klarcia tak mi tu przymilnie nie jazgota, bo mi gorset puści, albo i nerwy, a toć panicz Florian kajałby mnie za to, żem ci taka mizerota! – Tu jednak zatchnęła się zalotnie i z dostojnym plaśnięciem przycupnęła na pufie udrapowanym wylewnym brokatem błyszczącym jak jej perlisty śmiech, który kaskadą gładkich parsknięć rozwiewał grozę zalegającą w zgniłym listowiu donośnie szemrzącym kole dwora.

A dyć!

A dyć! – Sandryna przed lustrem siadłszy, wyciąga swe długie palce aż krzywe od lubieżnych pierścieni i przeczesawszy siwą gęstwę włosów na piersi swej gruźliczo zapadłej, niespiesznie bieży do swej służki a czczej powiernicy, iżby ta jako pacholę zmyła z niej znój dnia oraz wosk pszczyli na jej plamami wątrobowymi poznaczonym łonie po obsprawunku przyrody pozostały.

Tedy się ona służka, Klarcia, kryguje a zgrabnie wywraca, i o łaskę swą panią upraszając, rzęzi, ta zasię do gniewu nieskora spuszcza na nią zasłonę i milczenia jak również swe rozkoszne ineksprymable, które przymilnie cmokać zyzwala, czego panna służebna ani na kroć nie omieszka!

Iiiiii, to ci nowina

– Iiii, to ci nowina – rzekla Flakcyda przykwaśno, a głosem obłym, niczym dziewka kuchciana rzezająca groch na ganku, kiegdy wkole parobczyk galanty kucem szparko pobieży.

mężczyzna moich snów

ordynatowa Podtworecka:

aaaa, zobacz jaka wiadomosc wczoraj w nocy dostalem:

„wiec co lubisz? nie mam czasu czytac!”

i patrz, stracilem szanse na seks zycia z facetem moich marzen!

 

hrabina Roletti:

rotfl to jest boskie. „napisz mi co lubisz, ale nie mam czasu czytać, więc nie pisz. albo napisz. ale nie przeczytam.” schizoid jakiś, ani chybi.

 

ordynatowa Podtworecka:

albo nie. schizol. ale nie czytaj tego, albo czytaj ale nie odpisuj bo nie przeczytam odpowiedzi. albo przeczytam ale nie odpowiedz, albo odpowiedz tak, ale nie przeczytam. powiedz mi, co cie kreci, ale nie bede sluchal. albo sluchal tak, ale nie bede, ale bylem. ale nie sluchalem.

to co mowiles?

prekognicja

hrabina Roletti:
Przepraszam, ale czytałam sobie trochę o metafizycznych interpretacjach mechaniki kwantowej transakcyjnej i Pondicherry). jedna twierdzi, że fale elektromagnetyczne są emitowane również wstecz w czasie (cóż, może to wyjaśnia prekognicję), a druga, że wszystkie cząstki we wszechświecie to jedno i to samo (co odpowiada hinduistycznej koncepcji Brahmana, pośrednio potwierdzają to eksperymenty fizyczne…)

ordynatowa Podtworecka:
TO JEST ciekawe, droga Fantko – rzekla Karina i polknela garsc pigulek na refluks lapczywie popijajac je cytrynowa limonada – Czuje, ze i mnie te czastki wstecz podrozujac trawic spokojnie nie daja. A brahme jaka mialam wczoraj po fasolce, ze Maryska, ta nowa sluzebna, co ja od szarwarchu wzieli, tualety wietrzyc nie nadazala! Jeszcze troche, i dochtór Zgorzelewicz bedzie musial de novo mi zapisac te rewelacyjne prekognicje belgijskie w sanatorium pod Dusznikami.