– A co porabia W.?
– Siedzi w ogrodzie i obrywa porzeczki.
– O, to będziecie miały do jedzenia!
– Nie, porzeczki już oberwane jakiś czas temu. Teraz ona siedzi i obrywa listki z porzeczek.
– Listki z porzeczek? Ale po co?!
– A bo ja wiem. W zeszłym roku ją zapytałam, po co obrywa te listki, i usłyszałam, żebym się nie wpierdalała, to w tym roku już nie pytałam.
– Ja się produkuję, produkuję, obszernie i na temat, a ten się nagle obudził i mówi, że nareszcie jakieś konkrety. A tam była cała masa konkretów!
– Trzeba było mu powiedzieć: „Przepraszam bardzo, czy pan profesor cały czas myślał o jebaniu w dupę, kiedy ja mówiłem?”. Byłbyś moim idolem.
– Byłbym swoim idolem! Żałuję, że nie powiedziałem.
– Powinni tam założyć muzeum.
– Jakie?
– Muzeum ciebie.
– Jeszcze słowo i ci się przegroda wyprostuje.
mrówkodzik 