et ero custos tuus quocumque perrexeris et reducam te in terram hanc nec dimittam nisi conplevero universa
quae dixi cumque evigilasset Iacob de somno ait
vere Dominus est in loco isto et ego nesciebam pavensque quam terribilis
inquit
est locus iste non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli
– Znowu pomazali portret Baumana na Gdańskim w galerii „Witamy w domu”. Może to komuś zgłosić…?
– A może lepiej nie zgłaszać? Niech będzie widać, jaki to dom.
AKTUALIZACJA: Ktoś zgłosił. Po prawej wersja po oczyszczeniu.
– …ce do domu.
– Powiedziałeś: „ja chcę do domu”, czy „nie chcę do domu”?
– W sumie mogą być oba.
– Obaj?
– Nie, jeden wystarczysz.
– Postanowiliśmy nie przynosić pracy do domu…
– Oj, to świetny pomysł!
– …Więc zaczęliśmy mieszkać w pracy.
Serioga
POD TWOIM DOMEM
Pamiętam dobrze tamtą chwilę,
Gdy chłodny, lekki deszczyk mżył,
I nagle ciebie zobaczyłem,
I serce mi przestało bić.
Więc teraz piszę tę piosenkę,
Po to, by wyśpiewywać ją
Pod twoim domem, wciąż i wciąż.
Kiedy przyglądam się, jak idziesz,
Drżę, że nie jestem grosza wart,
Nie wiem, czy kochasz, czy się brzydzisz,
A spytać wprost – zbyt wielki strach.
Czy próżno piszę tę piosenkę,
Po to, by wyśpiewywać ją
Pod twoim domem, wciąż i wciąż?
Od życia pragnę wielkich zmian,
Chciałbym być niczym Eminem;
Śni się smutny gangsta-rap –
Gdzie się podziewa Dr Dre?
On w mig zrozumie tę piosenkę,
Pomoże wyśpiewywać ją
Pod twoim domem, wciąż i wciąż.
tłum. mrówkodzik
– Z mało kim rozmowa w Internecie układa się tak ciekawie, żebym szybko nie zapomniał, że w ogóle była. Chyba spadło mi ciśnienie na cokolwiek. Może to te betablokery.
– Betablokery nie brzmią dobrze… Raczej niepokojąco.
– Dla większości pacjentów brzmią super. Uspokajają serce, obniżają ciśnienie, zmniejszają odczuwanie niepokoju. Dosłowne betablokery i przenośne też – te drugie to w tym przypadku praca, trwałe relacje, zainteresowania.
– Brzmi niepokojąco…
– Piszę przecież, że betablokery to leki, które człowieka uspokajają, nie zamulają. A metaforyczne betablokery to wyznaczniki czegoś na kształt szczęścia, a ty wciąż, że niepokojąco.
– Bo ja się farmakologii boję…. Pracuję z dziećmi z zaburzeniami – często na prochach. Rozumiem, że są te, które działają in plus, i te, które maja skutki uboczne. Po prostu taki jestem ja i taki jest mój stosunek do leków… Nie łykam nawet apapu.
– Hm, dla mnie nie jest to kwestia bania czy niebania, tylko wiedzy. Ale fobia nie wybiera. Na szczęście są na to… leki.
– Jeżeli zadziałają i nie spowodują czegoś gorszego.
– Leczenie zawsze bazuje na przekonaniu o przewadze efektów terapeutycznych nad skutkami ubocznymi. Oczywiście, zawsze można wpaść pod tramwaj albo oberwać nożem pod żebro. Tylko czy to powód, żeby przestać wychodzić z domu?
– A w ten weekend jestem słomiany!
– O, toć korzystaj!
– Rzecz w tym, że to bez różnicy. Mam raczej uczucie czegoś takiego nietypowego, nocy świętojańskiej. Bo bardzo rzadko się zdarza, że jestem sam u siebie w domu. Gdy jestem sam gdzie indziej, nie czuję się dziwnie. To właśnie własny dom najszybciej zaczyna dziwić, kiedy się w nim coś zmienia.
– A to tak. Nieswojość. Swego czasu wyprowadzała mnie z równowagi tak mocno, że kiedy mój facet był w podróży służbowej, zapraszałem przyjaciółkę na wspólny weekend, żeby tylko oszczędzić sobie osamotnienia. Przy czym chodziło nie tyle o samotność, co o zmianę właśnie; swego rodzaju nieswojość.
– A ja smakuję ją z pełną świadomością tego, że to test. Jak mi z tym bywa, jak mi z tym jest.
– A ty co?
– A nie wiem.
– Idziesz do domu?
– Nie, byłem wczoraj.
– Na razie jestem z chłopakiem i mnie ogranicza na rzecz rutynowego życia. To tak jak moja koleżanka, a właściwie jej babcia. Miała na nazwisko Kaczorowska czy coś, coś na K, i była w „Mazowszu”, i miała być zajebista, ale poznała faceta, i on powiedział: albo ja albo kariera, to wybrała jego, on potem umarł, a ona co roku na święta, jak gotuje, to śpiewa „kukułeczka kuka”, a rodzina zamyka się w łazience, a ona chodzi i – „Gdzie się wszyscy schowali”?
„Luj to sens naszego życia, luj to byczek, pijany byczek, męska hołotka, żulik, bączek, chłopek, który czasem wraca przez park, albo pijany leży w rowie, na ławce na dworcu, albo w zupełnie nieoczekiwanym miejscu. Nasi Orfeusze pijani. Bo przecież ciota nie będzie się lesbijczyła z inną ciotą! Potrzebujemy heretyckiego mięsa!”
[cytat z Michała Witkowskiego za portalem fronda.pl, podkreślenie – mrówkodzik]
*
Oto jesteśmy w świecie, który dobrze znamy, a jednocześnie za nim tęsknimy. Paweł Szymański surkonwecjonalnie żongluje tradycją, lecz nie pozwala się w niej zadomowić, odbiera radość przewidywania muzycznej przeszłości, jakby chciał powiedzieć: do muzyki przeszłości nie ma powrotu, ale zawsze będziemy za nią tęsknić.
[Agata Kwiecińska, „Ruch Muzyczny” 3/2014]
*
Już po wspaniałej sesji, z jedyną i niepowtarzalna gwiazdą takiego formatu!! Aleksandra Kurzak!! Zyczę sobie, aby każdy tak swobodnie i pięknie pozował! Efekty na okładce książki, która ukarze się już wkrótce!
[GórajkaFOTO]
*
My mieszkańcy oś. Wróblowic w Krakowie i Ptaszkowej , kierując się zasadami rozświetlonymi ideami Asocjacji Promotorów Radosnego Ptaka, oświadczamy, co następuje: Jesteśmy wesołą gromadą posiadającą niebanalne poczucie humoru. Deklarujemy bezinteresowną pomoc dla naszych fruwających braci mniejszych, w tym szczególnie wróbelkom. Pragniemy nawiązać ścisłą współpracę między naszymi miejscowościami na polu kultury, ochrony środowiska i grillowania.”
[Tydzień Nowosądecki, nr 9(251)]
*
Innymi słowy robak jest mniejszy od krowy i nie potrzebuje dużego pastwiska.
[tvn24]
*
Płaski, tkany wzór jest widoczny po obu stronach, dzięki temu materiał jest dwustronny.
[Ikea]
*
Gdybyśmy tylko chronili drewno tak dobrze, jak chronimy siebie. Chroń swój dom lakierobejcą.
[reklama Sadolinu]
[15:06:03] O.: poczekaj
[15:06:17] O.: może się zorientuję skąd ta woda
[15:12:10] O.: nie wiem skąd
[15:12:18] O.: teraz się nie leje
[15:12:20] O.: nie wiem
[15:12:30] O.: zmywarka już nic prawie nie myje
[15:12:36] O.: więc zmywam w zlewie
[15:12:59] O.: zmyłam godzinę temu, przychodzę a na podłodze kałuża i w szafce kałuża
[15:26:46] O.: no niestety
[15:57:08] P.: any development?
[16:07:28] O.: nie :)
[16:07:37] P.: to dobrze czy źle?
[16:07:44] O.: czytam dialektykę oświecenia
[16:07:48] P.: Don’t
– A czy ty wiesz, co to jest, jak jest dwóch facetów i trzy palniki w użyciu, i problem, że czwarty nie działa?
– Co?
– Dom!
W reakcji na verba sentiendi, Tajny D. doniósł, że u niego w domu funkcjonują takie powiedzonka:
*
Masz dreszcze? To cię popieszczę.
*
Coś cię swędzi? Ktoś woły pędzi!
Po poniższych frazach trafiano przez wyszukiwarki na mrówkodzika w ostatnim czasie (wytłuszczam najładniejsze):
opowiadanie kazirodcze
kuszenie agaty
film o gościu który cierpi na dwubiegunówkę 2012
mojĄ maksymĄ w Życiu jest szczeroŚĆ i prawda:)brzydze siĘ kŁamstwem…(na wiadomosci bez fotek nie odpowiadam)
dziś przyśnił mi się dom nie realny dom
jak się robi świnkę na facebooku
anegdota o niewiedzy
casanova klasztor porno
a scally po polsku co znaczy
lumpiary i pijaczki porno filmiki
oko odbytnicze
po schodkach do kariery
kibel wiewiora
rysunki dla dzieci sum
Piotradgio pisze:
– Jestem pod tobą.
Odpisuję parę godzin później, wróciwszy do domu:
– Ja nie byłem w sobie.
mrówkodzik 