– Ech. Zajebisty koleś.
– Który?
– No ten z długimi włosami i jasną brodą. Niestety chyba hetero, bo przyszedł z tamtymi trzema laskami…
– Czekaj, czekaj, twoim zdaniem konkretnie która z nich jest kobietą?!
*
– Co za wieczór. Chyba z tuzin drag queens! A teraz kolejne dwie.
– To nie są drag queens, przyjrzyj się.
– Fakt. Po prostu w takich lokalach każda umalowana, odstawiona kobieta na wysokich obcasach wygląda jak drag queen.
– Wzięła i mnie opluła, skubana.
– I co zrobiłeś?
– Nic! Jakbym był w dragu, tobym też ją opluł, a tak to jednak kobieta.
– Z tłumaczeniem piosenek jest jak z przebieraniem się za kobietę. Może to wypaść ciekawie, imponująco, wspaniale, ale zwykle i tak widać, że to kostium.
– Patrz jaka drag queen!
– To raczej wrak queen…
– Możesz mi wyjaśnić, czemu pisze się takie utwory jak ten? To brzmi jak muzyka do „Potopu” albo czegoś!
– Nie wiem. Stylizacje u polskich tuzów kompozycji są jak amatorska drag queen – niby wszystko na swoim miejscu, ale na kilometr widać, że to chłop przebrany za babę.
– Nie powiem, też kiedyś myślałem, żeby trochę podragować, ale może i na szczęście, tylko myślałem. A teraz widzę, że to jakieś wręcz modne się zrobiło, taki must do w życiu geja. Ostatnio wiekowe panie się za to zabierają, często nie radzące sobie w życiu, jakby chciały naprawdę wszystkiego w tym życiu doświadczyć. Niestety, na końcu… tylko widzów żal…
– A ja tam nie lubię zbyt udanych drag queenów…
– Też prawda, bo wtedy nie ma się z czego pośmiać, jest tylko sam ideał.
Słuchamy Dalidy, robię Rabbiowi przyśpieszony kurs dla początkujących. Dalida śpiewa. Po francusku. Rabbio:
– B a r d z o l u b i ę w ł o s k i e p i o s e n k i ! Takie przaśne są.
– Przaśne?
– Takie lalalinkowe.
– Możesz mniej hermetycznie?
– No chyba nie.
– Ale ta drag queen się wypina i kręci tyłkiem! To bardzo kobiece!
– Kobiece srece. Wypina tyłek, bo wtedy jej fiuta nie widać, a chyba ma co ukrywać.
Pokazuję filmik z „wykonaniem” hymnu amerykańskiego na inauguracji drugiej kadencji Obamy. Rabbio docieka:
– A kto to ta pani?
– Beyoncé, znana piosenkarka .
– Aaa, coś słyszałem.
– No i co sądzisz?
– A nie, no pretensjonalne i bez sensu. Ale ładnie rusza ustami. Mogłaby być drag queen.
Frazy z wyszukiwarek, po których w ostatnich dwóch tygodniach trafiano na mrówkodzika, co ciekawsze wyróżniam:
ślimak ślimak pokaż rogi a jak nie to wypierdalaj
nazwisko wiewióra czy sieę odmienia
kontaminacja obyczajów
seks matki z synem zapladnia kaziroctwo
ona sra na hodniku
popers albo poopers
zlote mysli zalobne
analiza piczki
limeryk asperger
dalibóg azaliż przeto
stuła na konfesjonale
inkub nawiedzenia
loguje mnie na fellow otwiera stron i mnie wyrzuca
dydona i eneasz william christie postmodernizm
antropologia penisa
grube draq quin
przebranie za lemura
patrzy się na mnie chłopak w metrze
[O ambicjach pań doktorowych była już mowa przy okazji fragmentu Drwala Witkowskiego. Dzisiaj kawałek z niezłej, znośnie przełożonej, choć trochę niedoredagowanej książki Josha Kilmera-Purcella Drag queen (oryg. I am not myself these days). Rozrywka na jeden-dwa wieczory porównywalna z przyzwoitym filmem. No, może nie do końca przyzwoitym.]
Jako chłopak znanego lekarza spodziewam się nowych wyzwań. Moim nowym hobby stanie się działalność charytatywna. Może coś w ONZ, coś, co mojej filantopii nada międzynarodową rangę. Wyobrażam sobie podróże po pięciogwiazdkowych hotelach w krajach Trzeciego Świata, kiedy już uda mi się namówić doktora […] do porzucenia na rok praktyki i zasilenia Lekarzy bez Granic. Tam szybko zaprzyjaźnię się z takimi sławnymi aktywistkami jak Susan Sarandon, Bette Midler czy Jane Fonda, które będą nas odwiedzały w naszym penthousie, by zjeść lunch i przedyskutować problem zdobywania funduszy. Układam właśnie w głowie najwytworniejsze menu, gdy Jack wreszcie otwiera drzwi […]
Wiele lat temu o dziewiątej rano. Niedziela. Wracamy z klubu z mmm w towarzystwie drag queen w pełnym rynsztunku, chociaż na skromnie, bo po prostu peruka, biała skórzana mini i białe szpilki kozaki. Upiera się, żeby jechać tramwajem i wsiada w złą stronę. Jest to tramwaj starego typu, taki z relingami, poręczami pod oknem. Zadziera na tę poręcz nogę i wykonuje skłony do palców jak w szkole baletowej.
*
Udaje się nam namówić ją do opuszczenia jadącego w złą stronę tramwaju. Przechodzimy podziemiami pod rotundą. Drag queen porywa pączka ze sterty ciastek przywiezionych do jakiegoś baru, biegnie, wywijając nogami, i dla odwrócenia uwagi drze się wniebogłosy, wskazując na nas:
– Pomocy! Dresiarze! Oni będą mnie gwałcić!
*
Docieramy do Chmielnej. Drag queen bierze od jednego z nas torbę podróżną, którą rycersko pomagaliśmy jej nieść.
– Daj, zmienię buty. W tych nie mogę już wytrzymać.
Patrzymy na nią ze współczuciem: no tak, całą noc w wysokich białych kozakach na szpilkach.
Które niebawem zmienia na… wysokie kozaki na szpilkach, tyle że w panterkę. Po jakimś czasie chyba decyduje się iść boso.
*
Mijamy Bracką. Nasza towarzyszka musi zadzwonić, ale padła jej komórka. Ma jednak przy sobie kartę telefoniczną. Zerkamy do pobliskiej budki telefonicznej.
– Jaką masz kartę?
– Zwykłą.
– Ale słuchaj, tutaj potrzebujesz mieć kartę z czipem.
Drag queen rozgląda się niespokojnie na boki i decyduje się podejść do jakiegoś starszawego mężczyzny:
– Proszę pana, ja muszę zadzwonić. Ale ja nie mam z cipę! Czy pan ma z cipę? Ja potrzebuję z cipę!
*
Pan nie mógł pomóc. Idziemy więc do kiosku. Nasza dama pochyla się nad okienkiem i prosi o kartę telefoniczną. Wyciąga zza dekoltu banknot dwudziestozłotowy i mówi do sprzedawczyni:
– Proszszsz, tyle dzisiaj zarobiłam.
Na co kioskarka:
– To słabiutko, kochanieńka, słabiutko…
Chłopiec [do Herr Krullicka o mrówkodziku]: A twój kolega jest hetero?
Herr Krullick [obłudnie]: Tak.
Chłopiec [do mrówkodzika]: Widać. Wyglądasz groźnie.
Mrówk: [wita przechodzącą znajomą drag queen pocałunkiem w wyperfumowaną orękawiczkowaną dłoń dzierżącą fikuśną torebkę]
Chłopiec: Znasz ją?
Mrówk: Nie, po prostu dobrze udaję, że ją znam.
Chłopiec: Ale wiesz co, to chyba nie jest kobieta.
Mrówk [udając wkurw]: Ej, faceta bym przecież w rękę nie całował.
Chłopiec: [konfunduje się przez kolejny kwadrans]
– Pierwszy raz w życiu byłem wtedy w klubie. Nikt mnie nie uprzedzał, że tam będą drag queens, usiadłem tuż przy scenie. Jakaś taka gruba, brzydka tańczyła. I przeszedłem chrzest gejowski: potem i cekinami.
– Czy rodzice tego dzieciaka zdają sobie sprawę z tego, że ich opiekunka do dzieci jest facetem?
TYLKO DZIŚ W KLUBIE TORO WIELKIE SZOŁ!
Venla Facsina i Fluo Xetina
wystąpią razem w jedynym spektaklu
wypierdując rosyjski przebój „Kanikuły” w wersji elektro ambient
z akompaniamentem Urszuli Dudziak!
ilość miejsc ograniczona!
[hR]
mrówkodzik 