– O, jaka miła pani.
– Wygląda jak córka.
– Czyja?
– Właścicielki. Ma jej oczy i w ogóle twarz.
– Kalimera, córka Kalispery. Ciekawe, czy babcia Kalinichta jeszcze żyje.
– No skąd. Ona się poświęciła i umarła wcześniej, żeby rodzina mogła za jej rentę otworzyć restaurację!
– To niewidzialna ręka rynku.
– A dajże mi spokój.
– No co, przecież jest. Chyba.
– I co z tego, że ona jest? Bo jest, ale tkwi głęboko w twojej dupie!
– Wiesz, trudno mi to wyjaśnić…
– Ja nie krętek blady, ja nie wnikam.
*
– A po co ci dietetyczka?!
– Żeby widziała, skubana, ile wydaję na alkohol.
*
– No i czemuśmy wcale nie mieli nic ze sobą?
– Teraz już za późno. Teraz już cię lubię.
*
– Dzwoniła i pyta, jakie nowe plotki. A ja jej na to: „Odkąd ciebie nie ma, to żadne”.
Z uwagi na trudną sytuację budżetu dobę skraca się do 22 godzin, a pozostałe 2 przeznacza się na łatanie dziury. Czarnej dziury w czasoprzestrzeni.
mrówkodzik 