– Przecież 30 centymetrów to z daleka widać!
– No a może nie widać, co?
– Widać… i czuć!
– Ale jak czuć z odległości, to chyba nie do końca dobrze?
– To miała być synestezja!!!
– Aaaa… to ten nerw, który odkryli radzieccy naukowcy, co łączy oko z innymi częściami ciała…
– Z drugim okiem, jeśli wolno posłużyć się obleśnym eufemizmem…
– Jaki to jest rozmiar fortepianu? Wydaje się strasznie wielki. Chyba nie jest to 308?
– Nie, raczej 278.
– I ty to widzisz z tej odległości?!
– No jasne! Przecież 30 centymetrów to z daleka widać!
– Czy Ługanskij musi tak masakrować tego biednego Chopina?
– On wie, że jak zagra za dobrze, to Wiediernikow doniesie Putinowi.
– Jest coś głęboko optymistycznego w tym utworze. A dokładnie w tym, czego w nim nie ma. I to pod wieloma względami. Jest w tym ulga i nadzieja jednocześnie, a te nie tak znowu chętnie chodzą w parze. Jest niedosyt, usprawiedliwienie dla apetytu, ale nie ma głodu. Ten kontrapunkt jest jak szczepionka.
– Julianna Awdiejewa Mozarta zagrała tak, że gdyby była śpiewaczką, tobyśmy powiedzieli, że nie ma koloratur. A Liszta – cóż, tak jak on na to zasługuje. W preludiach Chopina chciała chyba uzyskać brzmienie fortepianu historycznego dla ubogich gustem, bo jak wcisnęła lewy pedał, to odpuścić nie mogła. Chyba że się jej noga zaklinowała, w takim razie powinna rozważyć konsultację ortopedyczną. Niestety, jak się gra ciągle una corda zamiast tre corde, to może zostać tylko 1/3 muzyki…
– I jak się udał koncert?
– Do dupy. Hélène Grimaud nabiła Brahmsowi limo. Grali, jakby nie mieli próby, nierówno, bez koncepcji brzmienia, ona nieczysto, wszystko podlane pedałem na 5 taktów, brzydkim dźwiękiem. Totalna chałtura z jej strony. Najgorsze wykonanie na żywo tego koncertu, jakie słyszałem.
– A zostałeś na drugą połowę?
– Tak, Penderecki nie jest mnie w stanie rozczarować, więc to był bezpieczny wybór. Najbardziej podobała mi się skoordynowana akcja jakiejś przytomnej młodzieży, która przed Te Deum biła brawo strojącej się orkiestrze, chcąc chyba wskazać na walory muzyki Mistrza.
Dochodzę ostatnio do ponurego wniosku, że moja książka habilitacyjna, zamiast dotyczyć postaci pewnego wielkiego Greka w tradycji żydowskiej, powinna raczej być o gejowskich romansach w fantastyce – w ostatnich czasach mam wrażenie, że tych ostatnich czytam znacząco więcej, niż książek naukowych na ten pierwszy temat.
[blog jakiegoś literaturoznawcy, źródło]
*
„I’ve always been fascinated by the spindle hole. Everything on the record’s face conspires to highlight it: the price circles it; the label and the round window in the protective paper envelope echo its shape….
The hole makes no single anatomical allusion. It makes many. It isn’t reductively equal, even in the listener’s unconscious, to any part of the human body. But it has always spoken to me of the emptiness at the center of a recorded voice and the emptiness at the center of a listener’s life and the ambiguities in any sexual body, including a homosexual body, concerning the proper and improper function of orifices.”
[The Queens Throat, Wayne Kostenbaum i Tony Kushner, recenzja tutaj]
*
Porsche nie potrzebuje fortepianu, żeby stworzyć symfonię.
[z blogu o reklamach, tutaj]
*
Lubię zbierać grzyby, jagody, borówki na przykład. To i lubię zbierać bursztyn. To jest przyjemne, jak polowanie.
[Joanna Chmielewska]
*
– Chciałem założyć bloga, ale nie miałem pomysłu – opowiada Rafał [Hetman]. […]Rafał ma 26 lat i zajmuje się promocją.
[wyborcza.pl]
*
Tak bardzo chwalone przez krytyków, melomanów, a przede wszystkim przez współpracujących dyrygentów z całego świata brzmienie i łatwość, z jaką Chór FN interpretuje ogromny wachlarz repertuarowy a capella i oratoryjny od baroku do współczesności – jest dziełem artysty, chórmistrza i dyrygenta, który od 35 lat nieprzerwanie prowadzi zespół. To Profesor HENRYK WOJNAROWSKI.
[filharmonia.pl]
W tym roku 25 sierpnia wypadł dla mnie 26-go. Poszliśmy późnym wieczorem na koncert Nelsona Freire, którego przybycie na występ niemal do ostatniej chwili nie było pewne z powodu poważnych kłopotów pianisty ze zdrowiem. Po Brahmsie, Prokofiewie i Chopinie zagrał na bis chorał z kantaty 147 w transkrypcji Myry Hess.
Wpisując „Freire bleibet” do wyszukiwarki, nie liczyłem za bardzo na to, że znajdę to wykonanie. Ale się udało.
– Mówię wam, drugi raz takiego Rachmaninowa nie usłyszymy.
– To optymizm czy pesymizm?
– Racjonalizm.
– To chyba różne porządki.
– Naprawdę, uwierzcie mi.
– „Uwierzcie”? To ja już pozostanę przy tym racjonalizmie.
– Ten koncert był wstrętny, ale dzięki niemu zobaczyłem, że nie tylko zagranicznicy przyjeżdżają do Polski chałturzyć, ale działa to także w drugą stronę. Nie podniosło mnie to jednak na duchu, ani tym bardziej na uchu.
Kolejka do kasy w kinie. Długa, aż zakręca. Pytam:
– Za czym ta kolejka?
Nieznajoma dziewczyna odpowiada:
– Za Miłością.
Filharmonia Narodowa w Warszawie. Marta Argerich, o jakieś piętnaście lat młodsza, gra Les fées sont d’exquises danseuses Debussy’ego; co jakiś czas szarpie struny fortepianu palcami. Jestem zachwycony. Dzielę się moim zachwytem z chłopakiem, z którym jestem na tym koncercie. Nie pamiętam jego twarzy, nie pamiętam, z kim byłem. W tle, za artystką, wyświetlają na ścianie film z Brentem Corriganem.
W światowych serwisach króluje wiadomość o skazaniu dyktatora Liberii na 50 lat więzienia za udział w ludobójstwie. Na sprawę polską zabrakło miejsca.
[reporterka tvn24, zgorszona]
*
Polskie obozy śmierci? A to nie są te miejsca, do których CIA zsyła ludzi?
[amerykański internauta, przytoczone przez tvn24]
*
Osoby, co piszą jego mowy, powinny być skrytykowane i nazad wrócić do szkoły.
[przedstawiciel Polonii amerykańskiej o doradcach Obamy]
*
Film jest wartościowy. W naszej parafii sprzedano do wczoraj około 700 gazet z tym filmem .
Są momenty gdzie łezka się zakręci kiedy Catarina jest sam na sam z Najświętszym Sakramentem , kiedy rozmawia z nim w ciszy w zaciemnieniu, gdzie może usłyszeć Jego głos.
[komentarz pod orędziem z Ontario ]
*
Mimo ukończonej szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu nie komponuje samodzielnie swojej muzyki.
[wiki, na temat Dody]
*
Ewa Farna jest załamana tym co się stało. Przypomnijmy, w tamtym tygodniu młoda gwiazda, jadąc po pijaku, miała wypadek samochodowy. Celebrytka wstydzi się swojego czynu.
[prawdziwaprawda.pl]
mrówkodzik 