dług wdzięczności a bogactwo narodu

– „Zawaliliśmy, ale nie stać nas było na więcej” – bije się w piersi któryś tam piłkarz.

– Jak nie było stać, to po co było brać? To znaczy: grać. Jak kogoś ciągle nie stać, a mimo to ciągle bierze, to albo kradnie, albo się zadłuża. Zadłużeniu jednak można położyć kres – w którymś momencie bank nie udzieli kolejnej pożyczki. A za kradzież można pójść do więzienia.

– Całe szczęście Polska jest bogata, moralnie wyrozumiała, a sponsorzy cierpliwi, więc braniu, graniu i przegrywaniu nigdy nie będzie końca.

imponderabilia demonstranda pro oculis et per rectum pro patria, czyli reklama drążkiem handlu

Zasmucająco regularnie publikuję tu wyimki z opisów profilowych facetów znalezionych na gejowskich portalach randkowych – służy temu sekcja imponderabilia demonstranda. Dziś – dla urozmaicenia – będzie wiązka nie opisów, ale reklam, napotkanych na jednym z takich portali. Trzeba przyznać, że mieli tam szczególnie pojęcie o marketingu. Do dzieła.

Zaczniemy łagodnie i patriotycznie:

Potem czas na przełamywanie stereotypów dotyczących gejowskich rozrywek:

W klimacie ciąg dalszy, żeby nie było, że geje to jakieś baby:

Potem coś gorącego:

Dalej robi się dziwnie (zwłaszcza ten niezbędnik higieniczny…):

Aż następuje wielki finał:

Właściciele portalu poszli chyba po rozum do głowy, bo od dłuższego czasu wisi tam tylko jedna reklama. Znowu walka ze stereotypami – i to jaka!

przewygrana

– Widziałeś? Doris pisze, że pijane, rozśpiewane kibolstwo hula po Nowym Świecie.

– Czyli słusznie mi się wydawało, że nagłówek „Polska: Niemcy -2:0” należy przeczytać „Polska:Niemcy minus dwa do zera”.

którzyś

– Postanowiłem obejrzeć, skoro już dają. I biegają po boisku, jedni biali, drudzy czerwoni. A ja kibicuję, kibicuję, bo przecież którzyś muszą być Polacy.

 

quoi, quoi, quoi

Szczeniak coś komentując, chyba polską piosenkę na Euro 2012, z rozpędu:

– Kwa, kwa, kwa, kwa – gdaczą gęsi.

niebieski cweluch

Znajomy szedł któregoś wieczora po ulicy ubrany w intensywnie niebieskie buty, a w uszach miał dobrze widoczne błękitne designerskie kolczyki własnej roboty. Nie wiem, jaką akurat wtedy miał fryzurę, ale – znając go – mniej lub bardziej niestandardową.

Był to dzień meczu Legii z Ruchem Chorzów. Idzie tak sobie, idzie wesoło, a tu grupa kiboli śpiewa, skanduje:

LEGIA RUCHA NIEBIESKIEGO CWELUCHA

Poczuł się odrobinkę nieswojo.