Archives for posts with tag: heteronorma

– Każdy seks to gwałt na kobiecie!

– A seks mężczyzny z mężczyzną?

– A nie, to po prostu zwykła dyskryminacja kobiet.

– To może seks kobiety z kobietą?

– Też nie do końca, bo to ślepe powielanie wzorców maczystowskiej heteronormy i służba męskim fantazmatom seksualnym.

– Pozostaje masturbacja…

– Nie bardzo. Wtedy też się dyskryminuje – obie płcie naraz, poza tym jeśli jesteś biały, to dyskryminujesz całą resztę rasowo. No i używając lewej ręki, dyskryminujesz prawą i odwrotnie.

– To może używać obu jednocześnie?

– Wtedy dyskryminujesz nogi.

– Jest jeszcze zatem całkowita abstynencja seksualna.

– To rozwiązanie jedynie częściowe, bo idące po linii czystości propagowanej przez kościół katolicki, a zatem umacniające prymat ideologiczny klerykalnej samczej dominacji.

– To co nam pozostaje?

– Masturbować się umysłowo wyłącznie za pomocą Judith Butler i liczyć na to, że nas nie dopadną.

– Kolejny, co chce kolesia „spoza”.

– Czego?

– No, „spoza środowiska”.

– A, myślałem, że na małżonkę, sposa.

– Oczywiście, heteronorma górą. Tylko kiedy oni się skapną, że osiemdziesiąt procent słowa „spoza” to POZA.

– Akurat doktoranci nie prowadzą zajęć za darmo, tylko w zamian za to, że w odróżnieniu od większości swoich kolegów z zachodu, nie muszą zaciągać kredytów, żeby w ogóle móc swoje studia odbyć. To, że nie ma sensownego systemu stypendialnego, to inna sprawa i oczywiście woła o pomstę do nieba.

– Np. we Francji wcale nie trzeba zaciągać kredytu, żeby zrobić doktorat … I zajęć za darmo też nie trzeba prowadzić.

– O ile się nie mylę, we Francji również nie płaci się za wszystkie niezbędne leki przepisane przez lekarza. Jaki wniosek natury ogólnej chciałaby Pani wyciągnąć z tych dwóch oderwanych exemplów?

– Odnoszę się po prostu do tego, co Pan napisał wcześniej: że „doktoranci nie prowadzą zajęć za darmo, tylko w zamian za to, że w odróżnieniu od większości swoich kolegów z zachodu, nie muszą zaciągać kredytów, żeby w ogóle móc swoje studia odbyć”. Podałam przykład kraju, w którym jest inaczej. Naprawdę nie wiem, czemu Pan pisze do mnie uszczypliwym i pełnym poczucia wyższości tonem – ja się nie wyzłośliwiałam, a poczucie wyższości nie jest niczym uzasadnione – zapewniam Pana.

– Nie no, przepraszam; drobna uszczypliwość była, zgoda. Warta zresztą argumentu z Francji. Ale ton pełen poczucia wyższości? Nie wiem, czy miałaby się ona przejawiać. Uderz w stół? Tak czy inaczej nie przyszło mi do głowy, że taka wypowiedź może kogoś urazić. Jeśli tak się stało w Pani przypadku, to ubolewam i zapewniam, że nie mam żadnych powodów ogólnych ani szczególnych, żeby się czuć od Pani lepszym.

– Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że nie odpowiedziałby mi Pan takim tonem i takimi słowami, gdybym była mężczyzną – czytając Pana post, poczułam się tak, jakby uważał mnie Pan za jakąś zabawną paniusię, która sobie coś tam bredzi od rzeczy o Francji i pewnie nawet nie bardzo wie, co to są „exempla”. Co ciekawe, nie zetknęłam się do tej pory z taką niczym nieuzasadnioną uszczypliwością i protekcjonalnym tonem ze strony mężczyzn, którzy nie są Polakami.

– Oto – jako zdeklarowany od lat gej, poeta, bywalec parad równości i manif, filosemita, kosmopolita, ignostyk, do tego prawie niewychodzący z opery – poczułem się przez chwilę tak stereotypowym, heteronormatywnym polskim maczo, że nie wiem, czy bardziej mam się bać, czy podniecać.

– Wiesz, co mnie boli? Że w głowach się pierdoli.

– Ładnie wymyśliłeś.

– Że to niby moje?

– No.

– Orrrany. Nie masz pojęcia o rapie. Czyli jednak pasyw.

*

– Miło, że podszedłeś i się odezwałeś.

– Ja się nie odezwałem! Ja na ciebie wpadłem!

*

– Ja dopiero niedawno przyszedłem.

– Wiem, nie jestem głupią sraką.

– Coo? Niczego takiego nie twierdzę. Nie trzeba być głupią sraką, żeby nie zauważyć. Wystarczy nie widzieć, nie skojarzyć, sam tak często mam.

– Masz rację. Ale można też być głupią sraką.

*

– Nie opowiadaj mi takich rzeczy, bo mi się robi problem.

– Mi też. Ale popatrz: zakładam nogę na nogę, zakrywam ręką i jest spoko.

Idę do kasy z parą bardzo obiecujących butów, na których nie ma ceny. Nieco nieprzytomna kasjerka, młoda dziewczyna, bierze je ode mnie i sprawdza w komputerze. Okazuje się, że kosztują o wiele mniej, niż się spodziewałem, czemu bezzwłocznie daję wyraz:

– Wspaniale! Proszę zapakować.

– A to jakaś dobra firma?

– Moim zdaniem bardzo przyzwoita.

Kasjerka mierzy mnie wzrokiem (ze szczególnym uwzględnieniem mojego ubioru) i mówi nieśmiało, a może i zalotnie:

– Ja się na butach znam tak samo słabo jak na hip-hopie…

– Och, ja na butach o wiele lepiej! – odpowiadam żarliwie.

[dwa ładne sympotica doniesione przez M.M.]

 

– Byłeś na meczu ?

– Na pewno nie. A o jaki mecz chodzi ?

– Też nie wiem.

– Jak to?

– Bo widziałem jakiegoś kibica na mieście.

*

– Ale nasze życie jest płytkie.

– Moje jest bardzo głębokie. Sięga aż do dna.

– Taaa, bo nie masz migdałków.

Posiadanie dziecka nie jest grzechem, natomiast jeżeli ograniczasz się do tylko jednego dziecka to pojawia się pytanie, co się dzieje z twoim małżeństwem. […]Teraz pojawia się pytanie o jakość tej miłości, i o to, czy małżeństwo jest celebracją miłości w tym wymiarze, który daje życie. Jeżeli para decyduje się tylko na jedno dziecko i nic więcej, to pytanie pierwsze: dlaczego decyduje się tylko na jedno dziecko, i pytanie drugie: w jaki sposób wygląda celebracja ich miłości? […] Miłość ograniczona przestaje być celebracją. […] Ale podkreślam, jeśli wszystko jest zgodne z funkcjonowaniem natury, to w porządku. Jeśli nie jest tylko zamknięciem się na życie z przyczyn egoistycznych, to w porządku.

[br. Marcin Radomski OFM Cap tutaj]

*

Nie mogą być akceptowane kpiny ze świętości: aborcja, eutanazja, homoseksualizm

[abp Michalik]

*

Roll-ony 9 nut zapachowych znanych perfum Pojemność: 5 ml zapachy bardzo męskie zapachy prawdziwe perełki, bestsellery przykuwające uwagę możesz je zawsze nosić przy sobie bardzo trwałe i lubiane

[reklama]

*

To zerwanie linii to już się od kilku lat ciągnie.

[mieszkanka Krzeszowa, tvn24]

*

Włoski sos z arabską duszą. Zdominowana smakiem i aromatem chili zadowoli wielbicieli pikantnej kuchni. To sposób aby w pół godziny wyczarować danie prosto z włoskiej trattorii. Ze względu na ostry smak i prostotę w przygotowaniu Arrabbiata to ulubione danie mężczyzn

[kuchnia.o2.pl]

– Mamo, a co się stanie, jak się okaże, że wyrosłem na geja?
– Kochani… – próbowałam zapanować nad sytuacją. – Gejów na świecie jest bardzo mało. Małe szanse, że wyrośniecie na gejów. Normalne jest, że na razie jesteście dziećmi i wolicie bawić się z kolegami. Jak będziecie starsi zaczną się Wam podobać dziewczyny. Zresztą ja już się modlę o wasze powołanie.

[źródło]

Mrówk zastanawiał się w rozmowie z Agathé, czy lesbijki mają swoje męskie ksywy tak, jak niektórzy geje mają żeńskie. Lesbijskie męskie musiałyby być równie maczo, co gejowskie żeńskie są przegięte. Zaproponował więc, że Agathé mogłaby mieć ksywę Arnold. A Mrówkodzik – zaproponowała Agathé – Suzanne. Stąd powstał pomysł:

HBO przedstawia propozycję na sezon 2012: serial „Arnold i Suzanne” – poruszająca historia crossgenderowej nieheteronormatywnej interakcji subwersywnych konstruktów psychospołecznych. X-rated. Czyta: Michał Witkowski.

Żubr i Mrówkodzik długo czekali na przeniesienie im internetu z poprzedniego mieszkania na nowy adres. Były jakieś trudności, leżące zresztą po stronie dostawcy usługi. Monter miał być między 13.00 a 15.00, dotarł po 22.00. Zmęczeni i zdesperowani nawet nie myśleliśmy protestować, szczęśliwi, że będzie wreszcie szerokopasmowe łącze.

Monter okazał się atletycznym młodym mężczyzną, wyglądającym na bardzo silnego (sądząc po przedramionach, które to zwykle prognozują). Miał dresiarski sposób mówienia, tatuaż na ramieniu i szeroką żuchwę z męsko brzmiącym szczękościskiem. Do tego krótkie blond włosy i lekko zaczerwienione z przemęczenia oczy.

Mrówkodzik i Żubr zachowywali się  standardowo, byli trochę znużeni, nie rzucali dwuznacznych żarcików; w sumie, w ogóle chyba nie żartowali. W mieszkaniu nie leżały żadne kompromitujące przedmioty (chyba że zauważył Der Tod in Venedig Manna…), nie rozbrzmiewała Madonna, Cher ani Lady Gaga. Na tapecie komputera mrówkodzika był rysunek jamnika na nieróżowym tle. Mrówkodzik specjalnie uruchomił dla montera przeglądarkę IE, której nigdy nie używa, żeby tamten nie trafił na historię przeglądanych stron. Co się ma rozpraszać, myślałem, a jak homofob, to jeszcze nam coś złośliwie źle skonfiguruje…?

Monter opowiadał ze swadą, że właśnie wrócił od śpiewaczki operowej Ireny J. i rozwodził się nad tym, jakie ona ma duże cycki, na fotce z dużym dekoltem z jej jubileuszu widział. Haha, hihi. Potem pytał. Do jakich klubów chodzicie? – Do rożnych. – Weźcie mnie ze sobą (- milczenie). Żubr powiedział potem, że strasznie typowo heteryckie było to jaranie się tymi piersiami.

Zainstalował szybko i sprawnie, poszedł.

Mrówkodzik wyszedł na miasto. Koło pierwszej dostaje od montera (z którym się przedtem umawiał przez komórkę) smsa następującej treści:

„Macie chęć na dobre jebanie? :) Jesteście parą?”

W kolejnej wiadomości dodał, że jest pasywny i ma ochotę na trójkąt. Używał bardzo charakterystycznego idiolektu miejskich gejów, to nie mógł być żart. Zresztą za takie żarty to w sumie można między niektórymi heterykami zarobić w twarz.

Byłem w takim szoku, że szorowałem szczęką po podłodze. Nie wiem, czy bardziej zadziwiło mnie to, że coś takiego napisał, czy to, że uczynił to z tak ogromną pewnością, bez ogródek, bez kluczenia, sondowania. Tak czy siak historia jak z porno-opowiadanka.

Do wyjaśnienia pozostaje, skąd tak łatwo zdobył pewność, że jesteśmy gejami. Dwóch łysych lekko przymulonych czekaniem i niedospaniem kolesi w bluzach z kapturem w przeciętnym mieszkaniu raczej nie powinno dawać takiej pewności. Musiał nas skądś kojarzyć… Albo jest geniuszem behawioryzmu, cholerka.

A może jesteśmy jednak dwoma rozwrzeszczanymi cioturzycami biegającymi ze słowami „I’m a fairy!” na ustach…?

%d blogerów lubi to: