kłapat mater bąbelkosa, czyli nagła śmierć placykowa

– O, są nawet place zabaw dla bąbelków. Tuż pod oknami tych domków wypoczynkowych.

– Coś potwornego. Biedni rodzice nie mają się gdzie schronić przed swoimi pociechami.

– Przeciwnie! Taki plac zabaw to dla mamuś idealne rozwiązanie. Mogą puścić dzieci luzem, a same pogadać w spokoju.

– A że wszystkie mają do powiedzenia mniej więcej to samo, to kiedy jedna mówi, to druga, słuchając, też ma wrażenie, że mówi, i spływa na nią błogość. Prawie taka, jak przy kieliszku białego wina na śniadanie.

– Albo mówią wszystkie naraz, tak jak przecież najbardziej lubią, i żadna nic nie traci, bo mówią to samo, i każda jest szczęśliwa, bo może się wygadać!

– Tylko czasami zapada chwila niespodziewanego milczenia i na moment uświadamiają sobie, że wewnątrz są martwe.

członki(nie!) żeńskie

a/varia LXXXI [antropozofizacja postmetaparadygmatyzacji neoretrokonwergencji]

Talaria – luksusowy resort

[reklama w metrze]

*

Sranan tongo (język surinamski, język srański ^[2], taki-taki)

[wikipedia, źródło]

*

My takich zjawisk artystycznych w naszym zespole mamy równie dużo . […] Zespół składa się z najlepszych muzyków. Zasiadanie w jego składzie, jak w drużynie Adama Nawałki, to wielki zaszczyt i wyzwanie. – To nie jest tak, że jedenastu piłkarzy wychodzi na boisko. Skład za każdym razem jest inny (zależnie od granych utworów – red.), ale w gruncie rzeczy jest ten sam – przyznaje Waldemar Dąbrowski, który zespół porównał też do formacji paramilitarnej.

[Waldemar Dąbrowski, źródło]

*

Produkt premium wśród winiaków Metaxa. Piękna butelka, stylizowana na tradycyjną kamforę z antycznego Rodos kryje w sobie kompozycję destylatów dojrzewających w dębowych beczkach przez około 15 lat

[źródło]

*

Moja teza tym razem jest przewrotna: choć marzymy o arcydziele, to ani polscy autorzy nie mają warunków, by arcydzieło napisać, ani polscy czytelnicy nie mają kompetencji, by arcydzieło rozpoznać. Można też odwrócić to zdanie, i także będzie ono słuszne: polscy autorzy nie mają kompetencji, by napisać arcydzieło, a polscy czytelnicy nie mają warunków, by je rozpoznać.

[Paulina Małochleb, źródło]

*

Goebbels w swojej krytyce posuwa się dalej, jemu doskwiera każdy podany na tacy temat, każdy akcent muzyczny podkreślony uderzeniem pięścią w stół. Proponuje nam zatem Eintopf w fazie jak gdyby przygotowawczej: tu resztka fasolki po bretońsku, tu pokrojony ziemniak, tu stary serek pleśniowy, a tam kawałek kiełbasy. Lecz jednak (to moja nieśmiała krytyka pod jego adresem) w końcu i tak musi nastąpić nienawistny etap garnka, tyle że garnkiem tym jest nie scena, lecz czaszka widza/słuchacza.

[Adam Wiedemann, źródło]

*

Profesor Krzysztof Penderecki wylądował na lotnisku w Gdańsku. Mistrz będzie gościem Opery Bałtyckiej na dzisiejszym spektaklu Izadory Weiss i BTT ,,Tristan&Izolda”.

[Profil FB Opery Bałtyckiej, źródło]

*

Co prawda twórczość artystów spod znaku PC Music i vaporwave nazywana jest „muzyką postinternetową”, niemniej określenie to nie zostało jak dotąd przechwycone przez dyskurs klasycznej awangardy. Zwróciły na to uwagę dwie orędowniczki zjawiska, Holly Herndon i Jennifer Walshe, i utworzyły nawet specjalne archiwum poświęcone muzyce postinternetowej, zachęcając artystów i teoretyków, by zasilali je swoimi utworami muzycznymi i tekstami krytycznymi. […]

 Jak pamiętamy, kultura ta [New Age] wyrosła z przekonania, że ludzkość, pogrążona w głębokim kryzysie, znajduje się w punkcie zwrotnym pomiędzy dwiema epokami. Czy to nie sytuacja współczesnej muzyki, zawieszonej między tradycją żywej wciąż awangardy postlachenmannowskiej i nowego doświadczenia pokoleniowego, jakim jest rewolucja cyfrowa i internet? Twórczą parodię New Age w połączeniu z afirmacją internetu znajdziemy także w kompozycji „Ach, Pocierać Woskową Buddę” […]

Laskowski jest też częścią połowy duetu sultan hagavik. W maskach i cekinowych ubraniach, w otoczeniu kwiatów doniczkowych i z nieodłączną głową manekina, duet prezentuje schizofreniczne, dadaistyczne sety muzyczne […]

[Monika Pasiecznik, źródło]

na szaro

– Kto znowu umarł?

– Co?

– A nie, nikt.

– Kto?

– Nikt, to tylko szare zdjęcie.

dziennikarstwo śledcze, czyli celebracja informacji

– Czy na premierze w waszym teatrze będą celebryci?

– Nie zapraszaliśmy.

– A to dlaczego?

– Bo w naszym teatrze kreacje są na scenie.

–  Aha, świetnie, a w takim razie kto robił kostiumy?

 

 

kraina uśmiechu

 

– Czemu ta pani w głośniku ma taki uśmiechnięty głos? Czy ona nie wie, że mówi o menu w wagonie restauracyjnym i karach za brak biletu?

– Ona chyba nie rozumie. Pewnie nie umie czytać i uczy się tych dźwięków na pamięć, jak melodii bez treści.

asshodel

– Właśnie za pomocą fejsbukowego statusu kolejny znajomy poinformował mnie i zaprzyjaźnioną z nim resztę świata, że czuje się silniejszy dzięki wizycie w jakimś fitnessie. Parafrazując słowa Williama Carlosa Williamsa: „Trudno jest czerpać / nowe wieści ze statusów / lecz ludzie dzień w dzień nędznie umierają / przez brak tego / co można by w nich znaleźć”.

lipne się pleni

– Patrz, kolejna wiadomość spod znaku PILNE.

– Taa… A zauważyłeś, że PILNE to anagram LIPNE?