Liczba ukończonych kierunków muzycznych – trzy
Studia u autorki pracy Problemy konstrukcji skali osiągnięć pianistycznych jako metody obiektywizacji oceny wyników nauczania w procesie kształcenia pianisty – na koszt podatnika
Dyplom z wyróżnieniem u własnego ojca – bezcenny
– Postanowiliśmy nie przynosić pracy do domu…
– Oj, to świetny pomysł!
– …Więc zaczęliśmy mieszkać w pracy.
– Słyszałem coś chyba, że Domingo nie żyje.
– Ciekawe, czy przeszkodzi mu to w dalszym występowaniu.
– Hi! Where are you from?
– Here, Warsaw.
– Hmm, you look Chechnian.
*
– Zawsze mi się podobałeś.
– Nic mi o tym wcześniej nie współżyłeś.
*
– Co on powiedział? „My penis is dismal”?!
– Ja tam słyszałem coś ze „small”…
– Aha, w każdym razie jak zwykle przechwalał się swoją karierą naukową.
– …I to właśnie byli kandydaci na rektora Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina.
– Zawsze bardzo lubiłem języki obce i dlatego przyjemnie mi się słucha tych nazwisk – są totalnie egzotyczne, nigdy w życiu ich nie słyszałem! Mają tajemnicze brzmienie, są tak niszowe, że mało kto je pewnie kiedykolwiek słyszał. Wprost idealne dla kandydatów na rektora jednej z najważniejszych uczelni muzycznych!
– Na razie jestem z chłopakiem i mnie ogranicza na rzecz rutynowego życia. To tak jak moja koleżanka, a właściwie jej babcia. Miała na nazwisko Kaczorowska czy coś, coś na K, i była w „Mazowszu”, i miała być zajebista, ale poznała faceta, i on powiedział: albo ja albo kariera, to wybrała jego, on potem umarł, a ona co roku na święta, jak gotuje, to śpiewa „kukułeczka kuka”, a rodzina zamyka się w łazience, a ona chodzi i – „Gdzie się wszyscy schowali”?
– Ale to chyba jak ze wszystkim, nawet jak osiągniesz, okazuje się, że to nie to, co chciałeś osiągnąć.
– Tak. Tak właśnie jest. Chyba. Jak osiągnę więcej, dam pełniejszy opis rozczarowania.
Kiedyś wykładowca pochwalił jakąś dziewczynę z grupy słowami:
– Pani się świetnie zapowiada!
Dziewczę się zarumieniło. Wtedy dodał:
– Ale proszę uważać. Ja już się tak dobrze zapowiadam od dwudziestu lat.
mrówkodzik 