dzwonek w noc świętojańską, czyli jutro

Иван Сергеич, хочешь в сад пойдем.
Какой денек, так зеленью и пахнет.
Не хочешь ли теперь меня догнать? Я побегу,
Вон прямо про дорожке… Ну… Раз, Два, Три.

Ага! Ну, не догнал! А ведь совсем задохлась с непривычки.
Ах, посмотри, какой же колокольчик я сорвала лазоревый!
А правда ли, что он звенит в Ивановскую ночь?
Про эту ночь Петровна мне говорила чудеса.
Вот эта яблонька всегда в цвету…
Присесть не хочешь ли под нею?
Ох, этот сон! Ох, этот сон!…

Взгляни, вон там над головой простерлось небо, как шатер.
Как дивно бог соткал его, соткал его, что ровно бархат синий.
В краях чужих, в чужих землях такое ль небо, как у нас?
Гляди: вон там, вон там, что злат венец, есть облачко высоко.
Венцы такие ж, милый мой, на нас наденут завтра.

[…]

Приди же завтра, Ваня!

Wird rein durch Feuer, Wasser, Luft und Erden, czyli na żywioł

 

Der, welcher wandert diese Strasse voll Beschwerden,
Wird rein durch Feuer, Wasser, Luft und Erden;
Wenn er des Todes Schrecken überwinden kann,
Schwingt er sich aus der Erde Himmel an. —
Erleuchtet wird er dann im Stande sein,
Sich den Mysterien der Isis ganz zu weih’n.

[Emanuel Schikaneder]

*

Tego, który przemierza wyboistą ścieżkę,
Oczyszczą ogień, ziemia, woda i powietrze.
I jeśli strach przed śmiercią przezwyciężyć zdoła,
Wzniesie się prosto w niebo z ziemskiego padołu.
A kiedy oświecony nareszcie zostanie,
Odda się wśród misteriów w Izydy władanie.

[tłum. mrówkodzik]

tu vai cercando il tuo dolor, czyli ściana

– A czego ty tu sobie słuchasz?

– Samo mi się włączyło na jutjubie. Bartoli śpiewa „Lascia ch’io pianga”, tyle że z innym tekstem.

– Bo to ma alternatywne słowa, z innej opery.

– Ach, rozumiem, aria walizkowa.

– Tak. „Lascia la spina”.

– Czyli jakby „porzuć cierń”. Albo kręgosłup.

– No chyba kręgosłup.

– Jak to kręgosłup? Moralny ma porzucić?

– A bo ja wiem. Może spina w cyrku.

– Spina w cyrku? To jak występujący mają tremę przed pokazem?

– Nie, ściana.

– Ściana to jest rozmowa z tobą. Jaka znowu ściana?

– W rzymskim cyrku, na wyścigach. Taka między torami najeżona.

– Coś powątpiewam, żeby w tej arii chodziło o porzucenie najeżonej ściany. Zerknę na tekst… No właśnie. „Lascia la spina, cogli la rosa”.

– Coli!

– Cogli, tak.

– Escherichia?

– Tak, bakteryjne zapalenie rdzenia!

sympotica LXVI (zapoznanie)

– On nawet nie jest w stanie wyartykułować „pożądaj za mną”.

– Czego?

– Podążaj za mną!

*

– Z kim jesteś?

– Z tamtym. Dziś poznałem, jutro nie poznam.

*

– Tam kolesie są lepszej jakości.

– Może i są… A może z nimi jest jak z librettami zagranicznych oper: więcej się wybacza tekstowi w obcym języku.

w 60 sekund dookoła opery (1)

Rabbio jest posiadaniu pewnej liczby boksów płytowych z cyklu Bravissimo! Opera Library, z których każdy jest poświęcony jednemu wielkiemu śpiewakowi lub wielkiej śpiewaczce – na kilkunastu płytach nagrane są pełne wersje wybranych oper. Każdy boks zaopatrzony jest w książeczkę zawierającą 60-second overview, czyli minisynopsis każdego z dzieł. Przeczytał mi kilka z nich i nie mogłem się oprzeć – w ramach krzewienia kultury i propagowania wiedzy o najważniejszych toposach w sztuce operowej postanowiłem publikować najciekawsze z owych mikrostreszczeń. Jeżeli nie zaznaczam inaczej, przytaczany fragment stanowi całość opisu, bez skrótów.

Dzisiejszy boks: PAVAROTTI

Synopsis nr 1 – Vincenzo bellini: I Capuleti e i Montechi

[Po krótkim wstępie na temat różnicy między sztuką Szekspira a librettem Felice Romaniego następuje opis fabuły] Giulietta drinks a sleeping potion, feigning death, leading Romeo to kill himself just as she is waking up in the tomb.

Synopsis nr 2 – Gaetano Donizetti: Lucia di Lammermoor

Lucia is forced to marry a man she does not love. On her wedding night she goes mad and stabs him to death. Her true love, Edgardo, kills himself when he arrives too late to see Lucia before she dies.

Synopsis nr 3 – Giacomo Puccini: La bohème

A group of bohemians try to stay warm in a Parisian garret. The poet Rodolfo falls in love with Mimì, a girl upstairs. They try to keep the affair light-hearted, but when Mimì falls sick and dies, Rodolfo is devastated.

 

bełt do potoku

W oczekiwaniu na dzisiejszy koncert tłumaczonko fragmentu 2. pieśni cygańskiej Brahmsa.

 

Spieniony potoku Rima

Jakżeś ty zbełtany;

Na brzegu żalę się w głos

Na ciebie, najmilsze me kochanie!

 

Co w oryginale brzmi:

 

Hochgetürmte Rimaflut

Wie bist du so trüb;

Am dem Ufer klag ich

Laut nach dir, mein Lieb!

 

[Hugo Conrat, przeł. Krystyna Jackowska-Pociejowa]

the making of[f]

– Po czechosłowacku śpiewają?

– Tak, to czas oper w językach narodowych.

– A jest jakaś opera w górnołużyckim?

– Wszystko przed nami! Ja napiszę libretto, Rabbio muzykę, a mademoiselle wyreżyseruje, o ile nie zechce zaśpiewać głównej roli, Górnołużyczanki Sřěščvíi Kažglebráďkovej, kniahini Budziszyna.

– Kniahinią bym zjawiskową była! O, tutaj też jest wszystko, co trzeba. Dramatis personae idealne. Ta z cyckami – sopran liryczny, policjant-dresiarz z drogówki – tenor, sędzia – baryton. Do tego ewidentny brak hepiendu, długi, klątwa, chuj bombki strzelił.

gniew twój minie

– Łaaa, spać mi się chce. Jadę do domu.

– Uśnijcie, krwawe sny.

– Jak zmęczona, syta krwi pantera.

– Dzik syty żołędzi.

 

Trauer-Ode

Kantata na śmierć królowej Polski (de nomine) Krystyny Eberhardyny, żony Augusta II.

 

Der Ewigkeit saphirnes Haus
Zieht, Fürstin, deine heitern Blicke
Von unsrer Niedrigkeit zurücke
Und tilgt der Erden Dreckbild aus.
Ein starker Glanz von hundert Sonnen,
Der unsern Tag zur Mitternacht
Und unsre Sonne finster macht,
Hat dein verklärtes Haupt umsponnen.

nie ma lekko

– Dla mnie linia melodyczna jest ważniejsza niż słowa.

– Dla mnie równie ważne jedno i drugie.

– Wdałbym się w dyskusję.

– To bywa mało skuteczne w przypadku stwierdzeń zaczynających się od „dla mnie”.

nell’occaso

Splender fra ’l cieco orror

il mio bel sol vedrò;

 

e nell’occaso ancor

sua luce adorerò.

Przez ciemność ślepą i straszną

zaświeci mi piękne słońce;

i jeszcze gdzieś na zachodzie

zachwyci mnie jego światło.

[libretto Matteo Noris, tł. mrówk]

muzykolog

1.

– Puszczę ci Wachet auf ruft uns die Stimme, tam jest taka poruszająca modulacja…
– Nie słucham hitów.

2.

– Bardzo się wzruszałem tym I’ vo piangendo Lassusa. Wiele dla mnie znaczy już od dawna...
– Nie lubię madrygałów.

3.

– Nie znam bliżej tego kolesia.
– To najwybitniejszy librecista XVIII wieku, innowator…
– Jeśli on jest równie wspaniałym librecistą co Haydn twoim zdaniem symfonikiem, to nie dziwne.
– On jest librecistą równie wybitnym, co Mozart kompozytorem.
– To masz rację. Jeśli napisał pięćset razy jedno libretto, to nie dziwne.