Dolina, dolina, kamenný chodníček,
kde je naša verná láska, švarný šuhajíček?
Šuhajova láska, a moja sloboda,
naše verné milovanie ako v koši voda.
[tekst ludowy]
*
Dolina, dolina, dróżka z kamykami;
gdzie jest nasza wierna miłość, piękny ukochany?
Kiedy on mnie kocha, znaczy: jestem wolna;
A uczucie nasze wierne – to jak w koszu woda.
[tłum. mrówkodzik]
Wykonanie specyficzne, na początku drażniące, ale może warto się przyzwyczaić.
Paśli pastérze woły na zielônej dombrowy.
Anioł sie im pokåzåł, do Betléjem iść kåzåł.
A ôni sie go zlénkli, jaz na kolanka klénkli.
Pytać sie go nie śmieli, gdzie Pana sukać mieli.
Jaze nad łônki zbiegli, tam do sopki przybiegli.
Znaleźli dziecie w złobie, nié miało nic na sobie.
[…]
Przez twoje narodzénie, däj grzéchów odpuscénie
A odpuściwsy złości, däj nåm zazyć radości.
Radości wiekuistéj, däjze nåm, Jezu Chryste.
[transkrypcja fragmentów ze słuchu przez mrówk, z wątpliwościami]
Jest też bardzo ładne opracowanie w polszczyźnie standardowej z muzyką a la wczesny XVI wiek:
mrówkodzik