– W drugim tomie esejów będą omawiane „smakowite”, jak zapowiada autorka, zestawienia rozwiązań artystycznych: Tycjan i Rothko, Tintoretto i Pollock. Brzmi ciekawie!
– Fakt. Ale smakowite…? To znaczy, że jak się beknie zeżartym Tycjanem, to powstaje Rothko? On jest taki eteryczny…
– A jak się klekśnie przetrawionym Tintorettem, to powstaje Pollock…
– No i mamy doskonały przykład kopro-dukcji w sztukach plastycznych!
——————————————
* kopro-dukcja – zob. słowniczek mrówkodzika.
– Chłopcy, czas na emigrację, albo powiedzenie, że ktoś jest nagi.
– W tym kraju nikomu to nie przeszkadza. Mógłby być nagi choćby i do kości – i tak by to nikogo nie ruszyło. Albo wręcz jako kościotrup narodowy zostałby objęty specjalną ochroną i postawiony na piedestale.
– Słownik w telefonie zaczyna mi tworzyć poezję: „Dla mnie to nie jest, to dla nas, w tym roku na terenie całej masy mięśniowej, i tak się zastanawiam nad morzem w górach…”
– O, prawie jak nowe tomy co poniektórych poetów, tylko za mało trudnych słów.
– „Zaiste nie ma problemu z ich strony. A czas kiedy to się stało w sumie ponad nami i tak się stało”.
– Nie, chodzi bardziej o słowa typu „postmodernistyczna transgresja hiperrealizmu”.
– Mam nowy telefon. W nim słownik myśli inaczej, ale też ciekawie: „Hiperrealizm nie jest tak jak jest to co się stało z tego powodu w sumie nie ma co liczyć na fachową obsługę klienta”.
– Pełna zgoda. Nie ma co liczyć. Chyba że liczyć wyrazy uznania. Klasyczny postmodernizm: nie ma treści, są tylko komentarze. Jest recepcja. Taka recepcja bez hotelu.
– Postmodernistyczna to się jeszcze bardziej dzieje z moim chłopakiem.
– Co?
– Słownik zasugerował chłopaka, zasugerował to co wszyscy znajomi odradzają.
– I co z tym chłopakiem?
– Nic. To wszystko napisał słownik.
– Przestań, on jest po Ikapie! On ma kompetencje interdyscyplinarne i certyfikat z postmodernizmu! Zna się z definicji na wszystkim!
– IKP-owiec jest zazwyczaj jak człowiek, który mówi: nie umiem za dobrze pływać, ale w liceum byłem trzeci w klasie z biegania, no i lubię pojechać rowerem na piknik pod miasto, więc będę specjalistą od triatlonu.
Jednym z ważniejszych obecnie, a przynajmniej bardziej aktywnych, działaczy gejowskich w Wawie jest młody postpłciowy mężczyzna mieniący się Jej Perfekcyjnością. Konwencja konwencją, osiągnięcia osiągnięciami, ale istnieją uzasadnione podejrzenia, że naprawdę nie grzeszy on skromnością. A cesarz może być nagi.
Niezbyt trzeźwy mrówk, czytając o nim w Replice, zanotował:
Nazwa „Jej Perfekcyjność” jest równie skuteczna marketingowo jak „Lejdi Fist”. Poza autopromocją mało w tym czegokolwiek.
mrówkodzik 