– O, jak przystawiliśmy twój stolik do naszego, to nam się przestał chwiać.
– Niejeden trójkąt zadziałał w ten sposób…
– Znalazłem w toalecie portfel damski.
– I co?
– Powiedziałem kelnerkom.
– A zajrzałeś do środka…?
– Zajrzałem…
– I co tam było.
– Pieniądze.
– Dużo?
– Średnio, no ale trochę było.
– Ukradłeś?
– No co ty.
– E, do dupy. To po co zaglądałeś?
– Bo myślałem, że to kosmetyczka…
– I co chciałeś tam znaleźć?!
– Chciałem tylko zobaczyć, co ona tam ma…
– Obłędny ten kelner. Wygląda jak blond mrówkojad. Ale niepokoi mnie to, że rzucił coś do mnie o muezzinie.
– Nie, on tylko powiedział buona sera w dialekcie neapolitańskim.
Śniło mi się, że byłem w restauracji z Dorotką, Rabbiem i Magdą Gessler. Ta ostatnia czepiała się kelnerki („Pani skwaśniała i śmierdzi!”), krytykowała potrawy (słusznie, bo sosy zawierały za dużo mąki) i perorowała na temat literatury współczesnej. Ja uparłem się, że muszę zjeść grzyby, więc wcinałem sałatkę z tartej marchewki i surowych kurek. W którymś momencie poszedłem do łazienki i przy okazji z kuchni restauracyjnej zwinąłem jajko na twardo, które następnie zjadłem wraz ze skorupką. Magda Gessler nalegała, że muszę za nie dopłacić trzy złote.
Obudziłem się z lekką niestrawnością.
mrówkodzik 