dolorosus et passus

„projekt: prawda” kontra „projekt: hameryka”

– „Rysunkowy portret to forma zmyślania swojego bohatera, choć staram się być bardzo dokładny w uchwyceniu szczegółów. Zmuszony jestem jednak do uproszczeń względem rzeczywistości. „Uproszczeń” to nie znacz kłamstw (mam nadzieje). Metafora i uchwycenie nieuchwytnego to próba zbliżenia się maksymalnie do prawdy na temat portretowanego bohatera. Nie wiem na ile mi się to udaje ale staram się bezwzględnie” [Arkadiusz Hapka].

– A to nie jest tak, że da się zrobić tylko jeden słuszny rodzaj portretu, tak jak to czynią Amerykanie na komisariatach, tzw. mug shot, czyli zdjęcie z przodu i z boku przy linijce, i wtedy jest jedyna prawda, bo inaczej to jest kłamstwo i w ogóle polska szkoła reportażu?

 

 

żbik sik

Pruszków miał kiedyś niezły herb. Koło zębate symbolizowało przemysłowy charakter tego dość młodego miasta (zakłady porcelitowe i fabryka ołówków), całość graficznie była solidnie pomyślana, zaprojektowana. Niestety, ulepszono i stary herb z tradycją zastąpiono nowym – konwencjonalnym rysuneczkiem bramy o trzech wieżach z dokomponowaną głową żbika (od Żbikowa, najstarszej części Pruszkowa). Niestety, żbik przypomina raczej wściekłego kota.

Rabbio obejrzał i komentuje radośnie:

– Kocurek jest obłędny. On tam w tej bramie sika!

ceci n’est pas un hipster

– Sex?

– Z hipsterami – niekoniecznie.

– Nie jestem hipsterem nie obrazaj mnie kurwa nie wiesz kto to jest hipster to nie uzywaj tego słowa!!! bo jak widze masz w tej kwesti sporo braków

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[źródło i więcej takich]

and protect them by dropping

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

When they answered the bell on that wild winter night,

There was no one expected – and no one in sight.

Then they saw something standing on top of an urn,

Whose peculiar appearance gave them quite a turn.

All at once it leapt down and ran into the hall,

Where it chose to remain with its nose to the wall.

[…]

In the night through the house it would aimlessly creep,

In spite of the fact of its being asleep.

It would carry off objects of which it grew fond,

And protect them by dropping them into the pond. […]

[Edward Gorey,  The Doubtful Guest]

esto

Jakiś czas temu Vrublini wysłał mi nagranie, na którym czyta wiersz Siwczyka Sum.

Poświęciłem temu dzieło graficzne poniższe.

jak wróbel dziku, tak dzik wróblu

W rewanżu za wspaniały portret mrówkodzika pióra (myszy) Vrubliniego, dwa portrety Vrubliniego poczynił mrówkodzik. Na jednym portrecie dziób jest za mały, a na drugim za duży, ale tak widać musiało być.

portrety mrówkodzika

Mrówkodzik doczekał się portretu, a nawet dwóch. Autorem pierwszego jest Vrublini (kapelutek zasugerowany przez portretowanego). Drugi portret to autoportret.