– On już kompletnie już oszalał na stare lata. Smutne. Bo to inteligentny, utalentowany i w sumie bardzo sympatyczny człowiek.
– Nie widzę w tym śladu szaleństwa. Przeciwnie – to bardzo rozsądne podejście: najmują mnie – nic nie robię – płacą mi i mnie fetują. To ideał pragmatyki!
– W tamtym spektaklu siedziało.
– Co się działo?
– Wszystko.
– A co konkretnie?
– No nic nie działało, nuda, bezruch.
– To dlaczego mówisz, że się działo?
– Bo siedziało. Jak raz siadło, to już nie wstało.
– Powinno się to promować, bo to świetne dzieło, warto, choćby i cynicznie, posługując się tematem Holocaustu… Ortodoksyjni Żydzi się chyba nie mają za co obrazić?
– No właśnie, tam nie ma Żydów na scenie, to się nie ma o co obrze… Obrażać.
mrówkodzik 