– Widzisz, tamte zakonnice mają inne wdzianka. Ta przed nami ma beżową górę, a tamte mają niebieskie.
– Ta nasza beżowa to jakaś ich masterka chyba.
– No, taką ma minę. Patrz, tam jest jeszcze jedna.
– Taka sama jak ta nasza, ich są dwa rodzaje.
– Trzy, tamta ma brązową obwódkę na czepcu.
– Obosz, one nie znają umiaru!
– Z rozgryzaniem i rozumieniem Derridy jest jak z wsadzaniem sobie w dupę, dajmy na to, tostera: pewnie da się to zrobić, są też ludzie, którym taki myk może zaimponować. Przy zastosowaniu PR-u popartego odpowiednio skuteczną przemocą symboliczną może nawet dojść do seryjnej produkcji dild w kształcie tosterów, a w pewnych środowiskach e l a s t y c z n e podejście do tego rodzaju utensyliów może stać się sinekwanonem. Bo, kurcze, cesarz to ma klawe szaty.
W katedrze na Krecie w czerwonej rokiecie
Grał klerykowi prepozyt na flecie.
A że flet krótki,
To słabe nutki
Niknęły w nawie, a potem w klozecie.
*
W cerkwi na Cyprze grywa na cytrze
Archimandryta Dymitry w mitrze.
Że miękki jest filc tej mitry,
Archimandryta Dymitry
Co rusz dłoń mokrą chytrze w mitrę wytrze.
*
Raz w mieście Trieście na czeleście
Grał mnich odziany w szaty niewieście.
Gdy to zoczył na mszy opat,
W uniesienie takie popadł,
Iż rzekł do wiernych: „Bierzcie i grzeszcie!”
[patrz też tutaj]
Raz w samej archikolegiacie w Tumie
Grał organista w kobiecym kostiumie.
Proboszcz mdlał i wzbraniał:
„Nie do wytrzymania!
Z transwestytą pracować nie umiem!”
*
W mieście Turynie na spinettinie
Raz archidiakon grał w pelerynie.
A że z ministrantami
Lubił ćwiczyć parami,
Grali wszystko, co się nawinie.
*
Tuż przy Pigalle na wirginale
W zdobnym infułat grał pektorale.
A że złożył był śluby,
To – choć obok cheruby –
Najbardziej gorzkie z gorzkich grał żale.
*
Na fisharmonii raz w mieście Anjou
Grał prałat w kapie barwy oranżu.
By wzmóc chorały,
Deptał pedały,
Niczego wcale nie chcąc w rewanżu.
mrówkodzik 