głodni niegodni, godni niegłodni

– Jak to jest z tego rodzaju produkcją artystyczną, że ludzie dają się na nią nabrać ?

– Bo nie słuchają, bo nie czytają. Są zachwyceni z góry. Zachwyt wypływa a priori z wnętrza odbiorcy albo zostaje mu narzucony przez tłum lub tak zwany autorytet. Odbiorca w głębi duszy czuje, że nie jest godny uniesienia; czuje się niepewnie wobec kontaktu z tym, co sprzedaje mu się jako wielką sztukę. Staje się więc głodny przynależności do tłumu, który się unosi i porywa go z sobą. Zachwyt następuje przed kontaktem z dziełem i jakość utworu, wykonania, przekładu, nie ma z nim wiele wspólnego. Jest sztuka, więc należy się zachwycić.

– Aha, to jak z tym, że kiedy się człowiek nawali, to poleci na byle kogo?

domowe zaciżbie

– Aby się obyć oraz pokaszleć sobie i posmarkać przy „Parsifalu” bez konieczności wychodzenia z domu i zakładania cyrkowej biżuterii warto kupić/wypożyczyć ten utwór na DVD i napawać się kulturą w zaciszu domostwa.

– Ale taki sposób ma jedną zasadniczą wadę: obędziesz się, ale nie pokażesz! Ha. A na festiwalach – z Beethovenowskim na czele – pokazówka jest najważniejsza.

– No mamy kilka nagrań na DVD. Trzeba odpalić – Wielkanoc to dobry moment. Obwiesimy się koralami i bransoletami i pokaszlemy se przy akompaniamencie dzwonów!

 

 

 

horror superflui

– Co one tak tu stoją w przejściu te Azjatki?

– Czekają, aż wszyscy przejdą.

– Ale po co?

– Bo nie chcą mieć nikogo w kadrze. Przecież u siebie w kraju nie mają szans na takie miejsce, gdzie nie będzie z nimi na zdjęciu nikogo!

sympotica LVI [z pętelką]

– A czym jest dla ciebie świat?

– Wiesz, pętlą Möbiusa.

– Möbiusa nie znam.

– Ale pętlę pewnie tak.

*

– Newton to było jabłko.

– A ja to dżdżownica!

– Moje jest jabłko, twoja jest dżdżownica.

*

– Co to za tłok? Tyle ludzi. Jakiś festyn? Rozdanie nagrody Nobla?

– Nie, to koncert Metalliki.

*

– Pamiętam, jak on się nam wtedy podobał. Poznać się z nim to było nasze marzenie. Ale okazało się to słabe.

– On był słaby?

– Słabe marzenie.

jabłko pełne robaków

– A, bo wy tam w korpo macie open space?

– Open space?! Raczej crowded place!