Tramwaj, sobotnie popołudnie, grupka ludzi poniżej 20 roku życia. Dziewczyna peroruje z przejęciem:
– …Bo zasada jest jedna: tylko bóg może mnie sądzić.
Na co jej towarzysz z grzywką odpowiada rezolutnie:
– Jest też inna zasada: ma być smacznie jak u mamy!
– Czemu lektor w tramwaju mówi „Warsaw Rising Museum”? Myślałem, że „powstanie” to uprising, a rising to takie… No, zwykłe wstanie.
– No, bo Polska wreszcie wstała z kolan.
– Jak zwykle, rozejrzyj się, dziesiąta w tramwaju, określam to jako Emeritenstunde.
– No tak, bo to trzeba rano wstać, odmówić różaniec i iść na zakupy.
– To katoliccy emeryci odmawiają różaniec. A dawne komuchy co odmawiają? Urbaniec?
Przydarzyło się dziś znajomemu:
– Taka starsza pani w tramwaju powiedziała mi tak: „Przepraszam pana, że zaczepiam, ale przypomina mi pan kolegę, który zginął dokładnie 69 lat temu”, i się popłakała, a mi zrobiło się zimno.
Piątek wieczorem, tramwaj, szesnastolatkowie jadą na imprezę:
– …Oni też tam będą, więc mamy dwie opcje: dobrze się bawić i bić albo źle się bawić i nie robić awantur…
Za Tuskiem się nie dojdzie, że tak powiem.
[Jarosław Kaczyński]
*
[…] mogła być Mata Hari, a wyszło ogólne harakiri.
[Paweł Abramowicz, tvn24]
*
Pacjent w wieku od zera do czterech lat z gorączką i napadem drgawkowym w wywiadzie jest zawsze pacjentem stanowiącym zagrożenie życia i zdrowia.
[Jolanta Kręcka, dyr. łódzkiego NFZ-u]
*
Budynek zaopatrzony jest w drewniane okna, balkonik na pierwszym piętrze, długie, kręte schody. Na ścianach widnieją artystyczne stropy, elementy ozdobne sufitu, a także ozdobne żyrandole. Podłoga wyłożona została drewnianym parkietem, również klepką.
[wikipedia, od Tajnego D.]
*
Z uwagi na czerwony kolor pasty, nie zaleca się mycia pasty w ubraniu wyjściowym.
[ze strony apteki doz.pl]
*
Atrakcyjny rozkład jazdy powinien zachęcać do korzystania z komunikacji miejskiej. Pasażer powinien krótko oczekiwać na przystanku, a autobusy, tramwaje, metro i SKM powinny kursować regularnie i bardzo często. Proces przygotowania takiego rozkładu wymaga wielu analiz, przygotowań, wzajemnych uzgodnień. W ostatecznym kształcie rozkładu jazdy trzeba również uwzględniać aktualny stan infrastruktury i dostępność taboru.
[strona warszawskiego ZTM]
Gerrard przez chwilę nie mógł wykonać teraz wolnego, bo na boisku brakowało piłki
[onet.pl]
*
Pentagon po raz pierwszy uczci obecność gejów i lesbijek w amerykańskiej armii. Szczegółów jeszcze nie ujawniono, ale wiadomo, że Sekretarz Stanu ds. Obrony Leon Panetta ma wygłosić specjalne przemówienie w uznaniu zasług homoseksualnych żołnierzy i żołnierek.
[Replika]
*
Violetta Villas jakby się nie nazywała była wielką i pozostanie taką właśnie artystką. Niezapomniana i piękna a do tego obdarzona wielkim talentem i wielkim sercem osobowość. Niech spoczywa w pokoju.
[komentarz na jutjubie]
*
I saw Villas in its best form, during a concert in Hollywood.
[ibid.]
*
POWINNA ZOSTAĆ ŚWIĘTĄ.MIAŁA BOGACTWO,WYBRAŁA BOGA,CZŁOWIEKA I MIŁOŚĆ-UBÓSTWO?-A MOŻE SZCZĘŚĆIE?-BYŁA WIELKĄ ARTYSTKĄ,KTO TEGO NIE WIDZIAŁ,NIECH SIĘ WSTYDZI I BOI SWEGO KOŃCA.
[op. cit.]
*
Polecam! Mimo dużej ilości niedociągnięć, wystawa doskonała.
[historyczka sztuki o wystawie]
*
Wnętrze tramwaju to niezwykle oryginalna i romantyczna sceneria
[reklama ztm]
*
Pokoje pisarzy to miejsca niemal mityczne. Właśnie w nich spędzają większość swojego zawodowego życia. Tam przelewają na ekran lub papier pomysły, które później są w stanie zawładnąć wyobraźnią czytelników. Możemy się tylko domyślać ile blokad twórczych, podartych rękopisów, połamanych klawiatur, ileż momentów olśnienia, okrzyków triumfu czy celebracji ukończenia książki musiały doświadczyć gabinety najsłynniejszych ludzi pióra.
[źródło]
Wiele lat temu o dziewiątej rano. Niedziela. Wracamy z klubu z mmm w towarzystwie drag queen w pełnym rynsztunku, chociaż na skromnie, bo po prostu peruka, biała skórzana mini i białe szpilki kozaki. Upiera się, żeby jechać tramwajem i wsiada w złą stronę. Jest to tramwaj starego typu, taki z relingami, poręczami pod oknem. Zadziera na tę poręcz nogę i wykonuje skłony do palców jak w szkole baletowej.
*
Udaje się nam namówić ją do opuszczenia jadącego w złą stronę tramwaju. Przechodzimy podziemiami pod rotundą. Drag queen porywa pączka ze sterty ciastek przywiezionych do jakiegoś baru, biegnie, wywijając nogami, i dla odwrócenia uwagi drze się wniebogłosy, wskazując na nas:
– Pomocy! Dresiarze! Oni będą mnie gwałcić!
*
Docieramy do Chmielnej. Drag queen bierze od jednego z nas torbę podróżną, którą rycersko pomagaliśmy jej nieść.
– Daj, zmienię buty. W tych nie mogę już wytrzymać.
Patrzymy na nią ze współczuciem: no tak, całą noc w wysokich białych kozakach na szpilkach.
Które niebawem zmienia na… wysokie kozaki na szpilkach, tyle że w panterkę. Po jakimś czasie chyba decyduje się iść boso.
*
Mijamy Bracką. Nasza towarzyszka musi zadzwonić, ale padła jej komórka. Ma jednak przy sobie kartę telefoniczną. Zerkamy do pobliskiej budki telefonicznej.
– Jaką masz kartę?
– Zwykłą.
– Ale słuchaj, tutaj potrzebujesz mieć kartę z czipem.
Drag queen rozgląda się niespokojnie na boki i decyduje się podejść do jakiegoś starszawego mężczyzny:
– Proszę pana, ja muszę zadzwonić. Ale ja nie mam z cipę! Czy pan ma z cipę? Ja potrzebuję z cipę!
*
Pan nie mógł pomóc. Idziemy więc do kiosku. Nasza dama pochyla się nad okienkiem i prosi o kartę telefoniczną. Wyciąga zza dekoltu banknot dwudziestozłotowy i mówi do sprzedawczyni:
– Proszszsz, tyle dzisiaj zarobiłam.
Na co kioskarka:
– To słabiutko, kochanieńka, słabiutko…
– Widziała pani, to na placu, widziała pani, co to przypomina!
– Widziałam, widziałam, i to do tego żydowska, bo w drugą stronę.
– Wziąłem brandy. Ale nie dałem rady wypić, za ostra…
– Ojej, biedaku, to ta angina?
– …więc musiałem iść po wódkę.
*
– Przeczytam, jak będę szedł do ciebie w pociągu.
– Słucham?
– Jak będę jechał do ciebie tramwajem.
– Ty czym wracasz?
– Dziesiątką.
– Na Bemowo?
– Nie, w przeciwną.
– To zaczekam.
Jeden z moich ulubionych nagrobków z Powązek.
Ufundowany przez kolegów zmarłemu pracownikowi warszawskiej przedsiębiorstwa tramwajowego.
[Zdjęcie zrobione w zeszłym roku. A może dwa lata temu?A może trzy?]
Wczesne popołudnie, niedziela, ciepło i pogodnie. Do tramwaju wsiada jeszcze po prawej stronie Wisły na oko dwudziestokilkuletni chłopak o wyglądzie rastafariańskim i zaczyna dziwnym głosem krzyczeć, raczej wesoło, choć za głośno:
– Pilnujmy ludzi, którzy są przepełnieni sobą! Hap! Hap! Hap! Hap!
I wali w kasownik.
mrówkodzik 