– Tak trudno pokochać ludzi.
– Pokonać, niestety, też.
– Tak trudno pokochać ludzi.
– Pokonać, niestety, też.
– Sam przyznasz, że łatwo nie jest.
– Fakt, ja nie jestem łatwy, a ty też nie jesteś ładny.
– Napiszmy, że mimo upływu lat wciąż nie są wstanie się nauczyć…
– Przestań, to za ostro.
– No to jak to powiedzieć. Że mają problemy…?
– Nie pisz, że mają problemy. Napiszmy o… trudnościach! Niech się poczują docenieni.
– Ci pianiści są parą?
– Chyba nie, jeden mieszka w Londynie, a drugi we Wiedniu.
– No, to pewnie są parą, tylko mają łatwiej niż my.
Mój przyjaciel uczy się tureckiego. W zamian za konwersacje pomaga Turkom w nauce polskiego. Jeden z nich okazał się niebywale sfrustrowany literą „w”, a szczególnie jej użyciem jako przyimka. Zapytał nawet nieśmiało, czy może omijać ten przyimek i nadal będzie zrozumiały. Otrzymał odpowiedź, że w sumie może, jeśli tak mu zależy.