– Słyszałeś, jak zrobiła ta kobieta z dzieckiem, co w ostatniej chwili biegła do wyjścia z autobusu?
– Coś jakby „Lallalalallallalalala!”…
– No właśnie. Myślałem, że ten okrzyk wyraża radość.
– Bo chyba wyraża.
– Dziwne, bo jednocześnie po arabsku „la” znaczy nie. To jest tak jakby krzyczeć „Nie, nie, nie, nie, nie, nie!”. Z radości.
– Może stąd u niektórych problem z interpretacją zgody na stosunek seksualny…
– Chciałem podrzucić do słowniczka: „lalalizm”, czyli wokaliza – może być „la la la” albo „o-o-oo”… Albo inne cóś – celem nabicia ZAIKS-u, który płaci od minuty wykonania.
– Taka wierszówka-nutówka! Czasówka. To chyba rodzaj bardzo niekorzystnej pożyczki. A nie, to chwilówka.
– Owszem, wysoko oprocentowana uszyma odbiorców.
– I poddana bezlitosnej windykacji estetycznej.
– Co, zawieszka? Też mnie wzięła. Lulululu!
– Czego wyjesz?
– Żeby nas obudzić. Chciałem zabrzmieć jak Indianin albo jakaś arabska kobieta. Lulu, lulu!
– No lulu to chyba nie.
