„Lepiej żyć bez obu jąder niż mieć matmę z panią Ponder”, czyli widmo Reya

– Mam nieprzepartą ochotę odlać się pod popiersiem patrona naszej dawnej szkoły, ale nie wiem, czy będzie po temu sposobność. Naprawdę, mieli w tej szkole wiele diamentów, agatów i bursztynów, których wystarczyło nie popsuć, tylko podszlifować. A oni walili w nie młotkiem. Och, szkoda, że mojej matematyczki tam już nie będzie. Naplułbym jej w twarz. Ale może zadowolę się napluciem choćby na łacinniczkę.

– Właśnie sobie wyobraziłam, jak ociera twarz z twojej plwociny tym swoim dystyngowanym wzorcem ruchowym. Ja bym tylko podstawiła nogę babie od biologii, ale dla niej jestem niewidzialna do tego stopnia, że nogą-widmem nie spowodowałabym potknięcia.

– Trafiłaś w samo sedno. Ona nie ma ruchów, ona ma wzorce ruchowe. Ona nie ma uczuć. Ona ma reakcje układu współczulnego na bodźce afektywne. One nie widzą – one percypują pedagogicznie.

 

 

o Abbadzie i Agacie, czyli vita brevis, ars też brevis

– Trafiłem dziś na ten wpis o Abbadzie i Agacie Zubel sprzed roku.

– I co pomyślałeś?

– A pomyślałem, żebyś wiedział. Że vita brevis, ars też brevis, occasio deceps, experimentum odiosum, a iudicium imbecile.

czy razy tak

– Weź, przestań!

– To co w końcu: weź czy przestań?

– Weź przestań, bo dziś mnie wszystko… no, denerwuje mnie. Bardzo. Nawet to, że musiałam użyć 3 kropek, mnie denerwuje. A musiałam, żeby pokazać stan emocjonalny, nie używając jednakże na piśmie takich słów, któreś już z moich ust słyszał był. I dwa razy po sobie użyłam słowa „użyć”. Teraz już 3 razy. A nawet 4. (I tutaj padają te słowa, co to wiesz.)

no.

– Doktor dwojga nazwisk, to powinien być w Polsce osobny stopień naukowy, dla kobiet.

– Jakbyś ją poznał, tobyś stwierdził, że ona powinna mieć numer. I płeć oznaczoną, a nie, kurwa, nazwisko.