– A ten śmieszny znaczek z atakującymi się ludzikami przy koksowniku (蘭) to Polska?
– Tak, a dokładniej druga połowa Polski.
– A pierwsza połowa to ten wisielec (波)?
– Tak. W teorii te znaki oznaczają „falę” i „orchideę”.
– A w realu jest wisielec i luje przed koksownikiem.
– Nadchodzi jesień, więc ludzie piją na potęgę, bo boją się, że nie przeżyją zimy.
– A wiosną piją z radości, że jednak przeżyli.
– Zimą z kolei piją, żeby przeżyć.
– Co innego latem. Wtedy piją na luzie, żeby sobie pożyć.
Что происходит на свете? – А просто хуйня. –
Просто хуйня, полагаете вы? – Полагаю…
Я ведь и сам, как умею, хуйнёю страдаю;
Эта хуйня просто поработила меня.
Что же за всем этим будет? – А будет пиздец. –
Будет пиздец, вы считаете? – Да, я считаю.
Я ведь давно эту жизнь пиздецом называю.
Брошу карьеру и нахуй уеду в Елец.
Что же теперь с нами будет? – Опять поебень. –
Вновь поебень, полагаете? – Да, полагаю.
Сквозь поебень я свой жизненый путь пролагаю.
Трудно бывает, но я в этом смысле кремень.
Что же со всем этим делать? – А нахуй послать. –
Нахуй послать, вы уверены? – Да, блядь, уверен. –
Чем подтвердите что план ваш действительно верен?
Аай… Что ж вы пристали то, женщина, ëб вашу мать.
Нет, я надеюсь на лучшее в новом году.
Здесь так прекрасно среди новогоднего бала… –
Слушай ты, что то изрядно меня заебала,
Не обижайся, но шла бы ты, девка, в пизду.
Можно вопрос, вы танцуете? – Нет, я пою.
Pазве не видите, мы не подходим друг другу.
Кончился вальс, так уж дайте, сударыня, руку.
Да не свою, идиотка, мою, блядь, мою.
Ля-ляляля ляляля ляляля ля-ля…
Кончился вальс, так уж дайте, сударыня, руку.
Да не свою, идиотка, мою, блядь, мою.
Chyba nadeszła zimy pora
Wyspa na której bugenwille
Błyszczały kiedyś girlandami
Morzem Irlandzkim teraz płynie
Po niebie skrytym za chmurami
To moje miasto gdzie śpiewały
Ogrody chmarą barwnych ptaków
W rytm passiflory i agawy
Zarwało się runęło na dół
Przez ciebie widzę świat na opak
Chyba nadeszła zimy pora
Tamtego ranka wulkan wrący
Cały się skrzył radością życia
Dziś wieczór garbi się milczący
Wystygłą lawę szadź pokrywa
W moim miasteczku tropikalnym
Panował niezmącony spokój
Skąd zatem pomysł ten fatalny
By stworzyć inne pory roku?
Przez ciebie widzę świat na opak
Chyba nadeszła zimy pora
Skąd taki hałas skąd ta cisza?
Czemu stąd zabierają dzieci?
Co myśleć mam o transwestytach
Którzy się z okolicy zleźli?
Na co tak wyczekuje w deszczu
Ten czarny koń pod mymi drzwiami?
I skąd ten wiatr? Miłość odeszła!
A ty mi nic nie powiedziałeś!
Przez ciebie widzę świat na opak
Chyba nadeszła zimy pora
przeł. mrówkodzik
Frazy, po których trafiano w ostatnim kwartale przez wyszukiwarki na mrówkodzika:
dupczenie aleksandra
wizyta montera film porno
rzeżączka inna nazwa
czikulinka denerwuje
ulgix na pierdy
fyflok
przesłyszenia przejęzyczenia dziwne skojarzenia
i must be cruel only to be kind tłumaczenia
oj nie powstanę bom zamurowana
w jaki sposób dzik spędza zimę
piepszenie statystek w kakalko
śmierć antona weberna
ubrudze czymś potocznie
porno puszysta sra
bachor opowiadania erotyczne
autofellatio nauka trening
cytologie opowiadania erotyczne
marnacja antonimy
sztuczne fiolki lewicowe
nie do kata on należy
– A mrówkodzik gdzieś w komyszach….
– W leżu, tudzież w babrzysku!
– Może być też gawra. Miśki chwilowo zwolniły. Bo dziuple to raczej nie. Te, co ocalały od Szyszki, mają wzięcie.
– Ko-mysz to brzmi w sumie jak comes (towarzysz) albo co-mus (współmysz). A jako że szczur(ek) nie jest do pogardzenia, to bardzo mi komysze pasują!
– Proszę Pana. Jest chłopcem zepsutym „nawskroś”.
– Panie proszę nie przyklejać łatek… wszak wszyscy znamy, którzy lubią „nawskroś”.
– Ja przyklejam? Ona samoklejka!!!
– Phi! Obyczajówka? Proszę przyjechać na Facebooka!
– Słyszałem już różne epitety, ale samoklejka wymiata!
– Wiosna. Mówię ci, wiosna. Miałem dzisiaj szklane biuro i rzeszę prawicowych dziennikarzy krzyczących nad uchem. Sam nie wiem, dlaczego to piszę, ale tak jakoś mnie uniosło.
– Dopiero teraz wiosna, dzisiaj dopiero. Nie wiem czemu – ale taki zapach. Pogoda z zimy, pachnie kanalizacją. Od ludzi, nie ze studzienek, a jednak wiosna.
– Agata Christie o życiu po pięćdziesiątce: „Jakże rozkoszowałam się ową drugą wiosną, która nastaje, kiedy człowiek kończy z życiem uczuciowym, z budowaniem związków, kiedy nagle – powiedzmy, po pięćdziesiątce – odkrywa zupełnie nowy świat, wypełniony myśleniem, studiami, lekturą. (…) Przez dłuższy czas życie osobiste pochłaniało całą energię, teraz znów można się rozejrzeć dookoła.”
– Czy ty nie masz wrażenia, że po trzydziestce już też tak jest? No, może nie z miłością, nie z życiem osobistym, ale z seksem.
– Seks? Seks? Jaki seks? Co to jest seks? Słyszałem kiedyś, że ludzie coś takiego uprawiają.
[pojemnik na odzież używaną przy moim śmietniku]
– Co robią króliki na zimę?
– No nie wiem, śpią?
– Chyba coś jedzą.
– No pewnie, że jedzą, zawsze się je.
– Jak się śpi, to się nie je.
– Ale niedźwiedzie jak zapadają w sen zimowy, to przecież coś jedzą.
– Jak to jedzą?
– No mają tam przecież jakieś spiżarki… Nie…?
– Z zimy gwałtownie robi się lato, tak gwałtownie, że drzewa nie nadążają kwitnąć, a potem się znowu ochładza szybko i pada deszcz z gradem (i tornadem).
– Grzejniczek! Grzejnik!
– Ale ja jestem chłodniejszy od ciebie.
– Fakt. Zimny grzejnik.
– Rozstaliśmy się jakoś na początku marca.
– Dobry czas na rozstanie.
– Tak, mówi się, że na wiosnę się kolesie rozstają, a jesienią szukają sobie kogoś na zimę.
– Eh! voilà!
– Ej, ale nie mów tego, pokazując na mnie we wrześniu!
Nadchodzą chłodne dni. Czy będzie jeszcze ciepło?
Na tak postawione pytanie odpowiedź jest jedna: nie. Będzie już tylko zimno. Cały czas do początku zimy będzie zima.
[komentarz pod prognozą pogody, źródło]
Mrówk [zagajająco]: O, pada śnieg. Czekałem na śnieg.
Łukaszek: Ja nie czekałem. Czekałem na lato.
– A bierzesz namiot?
– Nie, bez namiotu jadę.
–Będziesz spać pod gołym niebem?
– Tak! W worku na śmieci.
– Antygona w Bieszczadach. I to na dodatek monodram.
– Właśnie! Sama sobie zrobię Antygonę i się zakopię w ziemi!
mrówkodzik 