Archives for posts with tag: ślub

– Wiesz, że na koloniach jest coś takiego jak śluby?

– To znaczy?

– No, jest wakacyjna miłość i bierze się ślub kolonijny.

– A ty się w to bawiłeś?

– Ja byłem „spoza”.

Sposa? Czyli wystąpiłeś w charakterze panny młodej?

 

 

– Patrz, jak on się nieustannie komunikuje, podłączony do Internetu, komórki. Może się zakochał?

– I nawet śmierć go nie rozłączy!

W tym roku 25 sierpnia znów wypadł jakoś tak bardziej 26-go. Zaczynam się przyzwyczajać.

Znalazłem nagranie Gawryluka wykonującego to, czym bisował po dzisiejszym koncercie. A był to jeden z najbardziej błyskotliwych bisów, jakie słyszałem. Lisztowska parafraza Marsza weselnego Mendelssohna w aranżacji Horowitza.

U nas zagrał to lepiej, ale i tak można tego posłuchać. Pod spodem Horowitz.

 

– … I w związku z tym jesteśmy zaproszeni na ślub.

– O, jak miło. To jedziemy.

– Przed ślubem jest wieczór panieński.

– A kawalerski?

– Też jest…

– Aha.

– No, ale my dwaj zostaliśmy zaproszeni na panieński…

*

– I co, napisali, że przyjdą do nas?

– Nie są pewni, bo mają zaproszenie na ślub i wypada im jechać, ale to daleko, więc mają wątpliwości.

– A czyj ślub?

– Jak to?

– No, kogoś z rodziny czy ze znajomych.

– Nie wiem, chyba z rodziny.

– To lepiej.

– Czemu?

– Bo do znajomych to słabiej.

– Słabiej co? Że można olać, czy nie można olać.

– No nie, do znajomych to nie olewać.

– Nie wiem, zerknę do maila.

– I co?

– To nie ślub!

– A co, pogrzeb?

– Żaden pogrzeb. Czytałem tego maila jednym okiem, jak gadałeś o tym ślubie i wieczorze kawalerskim, i panieńskim, i mi się przekręciło. Oni jadą na premierę przedstawienia.

– Czyjego? Kogoś z rodziny?

– „W reżyserii mojej znajomej, z którą współpracuję.”

– Twojej znajomej?!

– Jakiej znowu mojej znajomej?

– Tak powiedziałeś.

– Jej znajomej.

– Czyli nie z rodziny.

– No. Więc trzeba jechać.

ma jawa, mój sen

 

i rymarze

 

 

– Co Dzik złączył, Rabbio niech nie rozdziela.

– Szalikiem złączył?

– To nasza stuła. Chociaż dla nas zamiast stuły mógłby być bandaż, ech.

– Czemu bandaż?

– No bo wiesz, łatwo nie jest.

– Hm, ale ten szalik po byłym kochanku też może być.

– Ostatnio nawet zwiałem sprzed, jakby to powiedzieć, ołtarza, to znaczy kiedy już miałem spodnie wokół kostek i fujarę na wierzchu.

*

– Chcesz jeszcze raz?

– Daj.

– Bez reszty?

*

– Czasem się tak zdarza.

– Lepiej, żeby to „czasem” było rzadziej niż częściej.

*

– Nie zapytałeś się, czy możesz się kochać z moim facetem, a numer to wziąłeś!

*

– Hej! Masz może ochotę na seks dzisiaj?

– Ani czasu.